پیام آفتاب: «مولوی سید محمداکبرآغا» از نزدیکان «ملا محمداختر منصور» رهبر پیشین طالبان که اینک تحت نظر دولت در کابل زندگی می‌کند، می‌گوید که هنوز از طالبان جدانشده و این گروه حق دارد در نشست چهارجانبه شرکت نکند، زیرا آمریکا، چین، پاکستان و افغانستان می‌خواهند حضور در این نشست را به طالبان تحمیل کنند و آنان در نشست تحمیلی شرکت نمی‌کنند.
تاریخ انتشار :دوشنبه ۱۸ اسد ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۵۴
کد مطلب : 54527
پیام آفتاب: «مولوی سید محمداکبرآغا» از نزدیکان «ملا محمداختر منصور» رهبر پیشین طالبان که اینک تحت نظر دولت در کابل زندگی می‌کند، می‌گوید که هنوز از طالبان جدانشده و این گروه حق دارد در نشست چهارجانبه شرکت نکند، زیرا آمریکا، چین، پاکستان و افغانستان می‌خواهند حضور در این نشست را به طالبان تحمیل کنند و آنان در نشست تحمیلی شرکت نمی‌کنند.
«سید اکبرآغا» که در زمان مبارزه طالبان برای کسب قدرت در افغانستان، هم ردیف «ملا اخترمحمد منصور» به حساب می‌آمده و یک خط جبهه‌ها در اختیار وی و خط دیگری در اختیار رهبر پیشین طالبان بوده است، می‌گوید که طالبان از وی خواسته‌اند تا نسبت به جذب نیرو اقدام کند، ولی وی این کار را نکرده است؛ زیرا به محض شروع این کار مخالفت‌ها با وی آغاز خواهد شد.
وی درعین حال می‌افزاید که جذب نیرو را برای «شورای نجات افغانستان» که رهبری آن را خود به عهده دارد، آغاز کرده و قصد دارد برای پایان دادن به جنگ و خونریزی در افغانستان، تمامی اقوام افغانستان را به عضویت این شورا درآورد و با ۱۰ هزار نیرو کار خود را برای خارج ساختن نیروهای خارجی و تأمین امنیت و برقراری صلح در این کشور آغاز کند.
«سید اکبر آغا» می‌گوید که برنامه‌های خود را با رهبران طالبان درمیان گذاشته است و آنان نیز به گفته وی با برنامه‌های وی مخالفتی نداشته‌اند. برنامه‌ای که براساس آن، نیروهای خارجی اعم از کشورهای همسایه و سایر قدرت‌های دیگر نباید اجازه دخالت در امور افغانستان به آنان داده شود.
وی، وابستگی رهبران طالبان را به پاکستان را بشدت رد می‌کند و می‌گوید: اسلام‌آباد ناچار است از این گروه حمایت کند؛ زیرا به گفته وی بسیاری از ساکنان این کشور به طالبان اعتقاد دارند و در صورت مخالفت یا مقابله با طالبان، با شورش‌های داخلی مواجه خواهد شد.
متن کامل مصاحبه مفصلی که وی با ایرنا انجام داده است را در ادامه بخوانید:
سئوال: لطفاً به عنوان یکی از اعضای ارشد طالبان کمی از خودتان بگوئید؟
سید اکبرآغا: من یک جبهه بزرگ جهادی داشتم و در زمان جهاد با مولوی «یونس خالص» بودم و بسیاری از بزرگان طالبان نیز در زمان جهاد با ما بودند و ما بر این عقیده بودیم که جنگ نباید در افغانستان ادامه پیدا کند، اما بسیاری از افکار و برنامه‌های ما عملی نشد. پیش از سقوط طالبان من رئیس حرکت «جیش المسلمین» بودم و به دنبال ممانعت از مداخله خارجی در افغانستان بودم. چه کشورهای اسلامی و یا کفار. براین باور بودم که گروه‌های خارجی مانند ازبکستانی‌ها، تاجیکستانی‌ها، القاعده و دیگر کشورها و گروه‌ها نباید در جنگ‌های افغانستان مداخله کنند و پس از سقوط طالبان من به پاکستان رفتم و در آن کشور فعالیت تجاری می‌کردم که به دستور آمریکا توسط سازمان استخبارات ارتش پاکستان دستگیر و زندانی شدم.
آنان مرا به آمریکایی‌ها تحویل دادند و آمریکائی‌ها نیز مرا به افغانستان آوردند و در زندان‌های مختلف از جمله زندان‌های امنیت ملی و «پل چرخی» برای ۵ سال و نیم حبس شدم. بعد از گذشت ۵ سال، با این شرط که نباید کابل را ترک کنم، حدود ۶ سال قبل در زمان ریاست جمهوری «حامد کرزی»، از زندان آزاد شدم. پس از آزادی از زندان، شورایی به نام «شورای نجات افغانستان» را برای پایان دادن به جنگ و خونریزی و برقراری صلح ایجاد کردم که نمایندگانی از تمامی اقوام افغانستان در آن عضویت دارند و درحال حاضر برای پیشبرد آن کار می‌کنم.
سئوال: کار این شورا به کجا رسیده است؟
سید اکبرآغا: در ننگرهار، مزارشریف، بامیان و هرات دفتر ایجاد کردم و نشست‌های مشورتی برگزار می‌شود و نشست‌هایی را در ولایت‌های جنوبی از جمله قندهار نیز برگزار خواهم کرد و قرار است یک نشست سراسری ۴ روزه را با شرکت نمایندگان این ولایت‌ها در کابل برگزار کنم و پس از آن شورای بزرگ سراسری را که شمار آنان کمتر از ۱۰ هزار نفر نخواهد بود، برپا خواهم کرد و بدین ترتیب برای حل مشکلات افغانستان، قدم برخواهم داشت. افراد و گروه هائی به عضویت «شورای نجات افغانستان» درمی آیند که متهم به ایجاد جنگ‌های داخلی در افغانستان نباشند. آنگاه من نیز به تصمیماتی که این شورا بگیرد، احترام می‌گذارم.
سئوال: نظر شما دربارهٔ دولت وحدت ملی چیست؟
سید اکبرآغا: به دولت می‌گویم که صلح توسط آمریکا، پاکستان، ایران و دیگر کشورها در افغانستان برقرار نمی‌شود. من تجربه دارم. خود افغان‌ها باید مشکل خود را حل کنند. به طالبان نیز گفته‌ام که مشکل افغانستان باید توسط افغان‌ها حل شود و آنان نیز با این برنامه من مخالفت نکرده‌اند. نمایندگان دولت نیز می‌توانند به عضویت این شورا درآیند.
سئوال: چرا از طالبان جدا شدید؟
سید اکبرآغا: من از طالبان جدا نیستم. زمانی که من مبارزه را آغاز کردم، طالبان نبود و با ظهور طالبان، با هم توافق و تفاهم کردیم و پس از آن هر روز با سران طالبان نشست داشتیم و درحال حاضر نیز با آنان ارتباط دارم، منتها من در کابل محصور و به طور مشروط آزاد هستم. حق خروج از کابل را ندارم. طالبان از من خواسته است که جلب و جذب افراد را شروع کنم، اما من این کار را نکرده‌ام. اگر این کار را انجام دهم، مخالفت‌ها آغاز می‌شود و من فقط از مردم برای «شورای نجات افغانستان» عضو می‌گیرم.
سئوال: یعنی الان هم با طالبان رابطه دارید؟
سید اکبرآغا: بله هر شب با دفتر سیاسی طالبان در قطر در تماس هستم و نسبت به کشتن مسافرانی که از جاده قندوز – تخار ربوده شدند، به آنان اعتراض کردم، اما آنان به من گفتند که مسافران را اعدام نکرده‌اند، بلکه آنان قصد فرار داشتند و در حین فرار به آنان تیراندازی شده است.
سئوال: اگر دولت افغانستان محدودیت وضع شده از شما را بردارد، به طالبان خواهید پیوست؟
سید اکبرآغا: اگر محدودیت من برداشته شود، آن وقت تصمیم می‌گیرم. البته دیگر برای جنگ به طالبان نمی‌پیوندم. من جنگ را دوست ندارم. ممکن است تمایل داشته باشم به زادگاه خود در ولسوالی «ارغنداب» قندهار بروم. به طالبان گفتم که نباید گروگان‌ها را اعدام کنید و به دولت افغانستان هم اعلام کردم که اعدام شش تن از اعضای طالبان اشتباه بوده است.
سئوال: پاکستان تا چه حد در تصمیم‌های طالبان نقش دارد؟
سید اکبرآغا: طالبان را متهم می‌کنند که تحت تأثیر پاکستان قرار دارند و طالبان نیز دولت را به پیروی از خارجی‌ها، متهم می‌کند. پاکستان تمایل نداشت که دفتر سیاسی طالبان در قطر گشوده شود. آنان تلاش کردند تا دفتر سیاسی این گروه در پاکستان راه اندازی شود، اما طالبان نپذیرفت و دفتر سیاسی خود را در قطر گشود. این نشانه استقلال طالبان است.
سئوال: سرتاج عزیز مشاور امنیت ملی پاکستان قبول کرده است که آنان به خاطر زندگی رهبران طالبان در خاک آن کشور بر این گروه نفوذ دارند؟
سید اکبرآغا: موضوع زندگی طالبان در پاکستان، موضوعی جداگانه است. افغان‌های مهاجر در ایران و پاکستان زندگی می‌کنند. طالبان نیز با سقوط حکومت خود، جای دیگری نداشت. همه به پاکستان رفتند. من هم به پاکستان رفتم و در آن کشور خانه خریدم و به کار تجارت مشغول شدم.
ما بجز ایران و پاکستان جای دیگری نداریم. این دو کشور همسایه، اسلامی هستند. ما نمی‌توانیم به کشورهای آسیای میانه برویم.
سئوال: دولت افغانستان معتقد است رهبران طالبان در خاک پاکستان هستند و این کشور می‌تواند مواضع آنان را هدف قرار دهد؟
سید اکبرآغا: با سقوط طالبان، جنگ در وزیرستان نیز آغاز و قبایل پشتون در وزیرستان علیه دولت قیام کرد و تعدادی زیاد از نیروهای دولتی و مردم کشته شدند. علت آن، این است که مردم وزیرستان از طالبان حمایت می‌کنند و پاکستان نمی‌تواند طالبان را سرکوب کند. ملت پاکستان با طالبان هستند و پاکستان نمی‌تواند رهبران و فرماندهان آنان را از پاکستان بیرون کند. در آن صورت، ملت پاکستان علیه دولت آن کشور می‌ایستند.
اگر در «بلوچستان» و ایالت «خیبرپشتون خواه» با طالبان مخالفت کنند، آنها نیز علیه دولت قیام خواهند کرد و از سوی دیگر طالبان حق داشتند تا در نشست چهارجانبه شرکت نکنند، زیرا از ابتدا آنها که به افغانستان حمله کردند در این نشست حضور داشتند، اما از طالبان که یک طرف قضیه بود، دعوت نشد.
سئوال: دولت افغانستان معتقد است که پاکستان، طالبان را بر سر میز گفت و گوهای چهارجانبه حاضر نکرده است؟
سید اکبرآغا: وعده پاکستان برای حاضر کردن طالبان در این گفت و گوها هم نشان می‌دهد که طالبان مستقل است و اسلام‌آباد بر آنان نفوذ قوی ندارد. طالبان از اول برای شرکت در این نشست چهارجانبه دعوت نشده بودند و پس از برگزاری چهار نشست، دعوت شدند و به همین خاطر آنان نپذیرفتند و گفتند که این نشست تحمیلی است.
سئوال: آیا قبول دارید که بیشتر اعضای طالبان در پاکستان درس خوانده‌اند؟
سید اکبرآغا: این درست است که افراد زیادی از طالبان در مدارس دینی پاکستان درس خوانده‌اند. خود من نیز در پاکستان درس خوانده‌ام و دروس دینی خود را در سطح عالی در مدارس «دیوبند» پاکستان گذرانده‌ام. در هیچ کشور دیگری چنین مدارسی وجود ندارد. شمار زیادی از طالبان از جمله خود من در این مدرسه دروس دینی را در سطح عالی خوانده‌ایم.
سئوال: پاکستان تا چه اندازه در انتخاب آخوندزاده مؤثر بوده است؟
سید اکبرآغا: بزرگان طالبان استقلال دارند و امکان دارد برخی از افراد با پاکستان ارتباط داشته باشند، اما نفوذ کامل بر طالبان ندارند. اگر از من بپرسید [منظور از] اثر چیست، می‌گویم اثر مانند نقش آمریکایی‌ها و انگلیس‌ها در افغانستان است. تأثیرات آنان در عمل قابل مشاهده است. مداخله نظامی کرده‌اند و تانک، هواپیما و نیروی نظامی وارد این کشور کرده‌اند و میدان‌های هوایی این کشور را به کنترل خود درآورده‌اند، اما نفوذ پاکستان بر طالبان این طور نیست. خیلی‌ها به این موضوع توجه ندارند و می‌گویند طالبان تحت تأثیر پاکستان هستند.
سئوال: شما اختر منصور را دیده بودید؟
سید اکبرآغا: منصور مجاهد بود. در دوران جهاد افغانستان با ما بود و در قندهار چهار جبهه بزرگ از طالبان بود که فرمانده یکی از آنها من و یکی دیگر منصور بود و هبت الله آخوندزاده نیز در کنار منصور در یک جبهه قرار داشت. ما هر روز با منصور دیدار و گفت و گو داشتیم و قبل از زندانی شدنم منصور به منزل من آمده بود. ما با هم زیاد کار کردیم و به همدیگر علاقه داشتیم.
سئوال: از هبت الله آخوندزاده رهبر جدید طالبان چقدر شناخت دارید؟ نفوذ آخوندزاده بیشتر است یا قیوم ذاکر؟
سید اکبرآغا: آخوندزاده در میان طالبان شخصی مشهور و شناخته شده نبود. شناخت زیادی از او نداشتم. پس از پیروزی طالبان، در دوران حکومت، معاون استره محکمه بود. زمانی که طالبان سقوط کرد، شنیدم که به عنوان رئیس محکمه طالبان انتخاب شده که آن موقع من در زندان بودم. آخوندزاده با منصور کار می‌کرد و نمی‌تواند جای او را پرکند. عبدالقیوم ذاکر را زمان حکومت طالبان دیدم. در آن زمان نسبت به هبت الله از نفوذ بیشتری برخوردار بود.
سئوال: سفیر هند گفته پاکستان تلاش می‌کند تا رهبری طالبان را در اختیار شبکه حقانی قرار دهد. آیا همین‌طور است؟
سید اکبرآغا: هند و پاکستان مخالفت دیرینه دارند و امکان دارد در این ادعای هند اهداف دیگری نهفته باشد. فکر نمی‌کنم که پاکستان در انتخاب رهبر طالبان مداخله مؤثر داشته باشد. هند برای تشدید درگیری‌ها در افغانستان چنین ادعائی را مطرح می‌کند و این ادعا نادرست است. فرمانده شبکه حقانی معاون دوم رهبر طالبان است و قدرت در دست وی نیست و کار اصلی طالبان در دست «محمد یعقوب» پسر ملا محمدعمر است.
سئوال: عده‌ای آخوندزاده را تندرو و بعضی او را میانه رو می‌دانند. نظر شما چیست؟
سید اکبرآغا: آخوندزاده فردی تندرو نیست، اما مهم تندرو یا میانه رو بودن وی مهم نیست. مهم این است که ملت افغانستان صلح می‌خواهد و طالبان نیز به رای ملت باور دارد. ملت می‌خواهد که خارجی‌ها از این کشور خارج شوند و در امور داخلی افغانستان دخالت نکنند. ما نمی‌خواهیم خارجی‌ها در لباس القاعده، داعش و دیگر گروه‌های خارجی در این کشور حضور داشته باشند. افغانستان نیازمند یک نظام مبتنی برخاست مردم مسلمان خود است. طالبان نظام اسلامی می‌خواهند و ما سالها برای استقرار نظام اسلامی با روس‌ها جهاد کردیم و با یاری خداوند ما روس‌ها را شکست دادیم و این حق مشروع طالبان است که می‌خواهد خارجی‌ها از کشور خارج شوند. دولت افغانستان نیز تاکنون موضع خود را بیان نکرده که یک نظام دمکراسی را می‌خواهد یا نظام اسلامی، تا طالبان حاضر به گفت وگو شود.
سئوال: آیا می‌توان از مولانا سمیع الحق به عنوان پدری معنوی طالبان نام برد؟
سید اکبرآغا: طالبان دو نوع اند. یک نوع آنانی هستند که در جبهه جنگ حضور دارند و عده‌ای دیگر که سرگرم درس و تحصیل هستند. طالبانی که مشغول درس خواندن هستند، بیشتر آنان در دارالعلوم حقانیه تحصیل می‌کنند و چون مولانا سمیع الحق مدیر این مدرسه است، به همین دلیل می‌گویند وی پدر معنوی طالبان است، من هم دو سال در دارالعلوم حقانیه درس خوانده‌ام، اما صددرصد نمی‌توان گفت که سمیع الحق پدر معنوی طالبان است؛ زیرا اعضای طالبان در دارالعلوم‌های دیگری در کراچی و مناطق دیگر پاکستان نیز درس می‌خوانند. من هم دو سال در دارالعلوم حقانیه درس خواندم.
سئوال: فعالیت داعش در افغانستان را چطور می‌بینید؟
سید اکبرآغا: داعش قبلاً در افغانستان زیاد بود، اما اکنون شمار آنان بسیار کم هستند. داعش در حال حاضر به کوه‌ها در شرق کشور پناه برده است.
سئوال: گفته می‌شود در زابل حضور داشته است؟
سید اکبرآغا: درگیری‌ها در زابل میان داعش و طالبان نبود. درگیری میان طالبان با مخالفان اختر منصور به رهبری منصور دادالله از اعضای پیشین طالبان بود که به نام داعش اعلام شد. به نوعی درگیری داخلی طالبان بین نیروهای دادالله و اختر منصور بود که شماری از اعضای داعش از دادالله حمایت کردند و سرانجام هم طالبان آنان را از بین برد.
سئوال: خیلی ممنون. شما در طول این گفت و گو خیلی رسمی ظاهر شدید. اگر اجازه دهید چند عکس هم با خنده از شما بگیریم؟
سید اکبرآغا: خنده نامشروع است.
payam-aftab.com/vdccmpqp.2bq0i8laa2.html
پربازدیدترین
آخرین اخبار