شماری از باشندگان ناحیه‌ی سیزدهم شهر کابل می‌گویند که حفر چاه‌های عمیق در این منطقه باعث شده که سطح آب پایین رود و چاه‌های دستی و نیمه‌عمیق بسیاری از خانواده‌ها خشک شوند. چاه‌های عمیق در این منطقه توسط دولت و برخی از افراد ثروتمند حفر شده که این کار، شماری از باشندگان ناحیه سیزدهم را با مشکل کم‌آبی مواجه کرده است.
برخی از باشندگان این ناحیه می‌گویند که به‌دلیل پایین‌رفتن سطح آب به اثر حفر چاه‌های عمیق در این ناحیه، هفته‌ی یک بار چاه‌های دستی‌شان را حفر می‌کنند. به گفته‌ی باشندگان محل، اکنون باشندگان ناحیه سیزدهم با مشکل جدی کمبود آب مواجه شده و آنان نمی‌توانند هر هفته مبلغ دو هزار افغانی برای حفر چاه‌های دستی خود بپردازند.
سلیم یک تن از باشندگان منطقه یوسف‌بانگی ناحیه سیزدهم شهر کابل می‌گوید، از زمانی‌که مخزن‌های آبی دولتی بازسازی و فعال شده است، اکثر چاه‌های دستی و نیمه‌عمیق اطراف مخزن آب، خشک شده است. او می‌افزاید: «از وقتی‌که مخزن‌ها فعال شده، چاه‌های ما خشک شده است. ما هر هفته دو هزار و هفت‌صد، سه هزار افغانی می‌دهیم تا چاه خود را دو باره حفر کنیم. چون سطح آب به خاطر مخزن‌های آب پایین رفته، باید هر هفته ما چاه‌های خود را حفر کنیم.»
سلیم که خانه‌اش در چندمتری یک مخزن آب دولتی موقعیت دارد، تاکنون نتوانسته که از آب این مخزن مستفید شود. به گفته‌ی او، باشندگان محل که حق اولویت را دارند، چندین‌بار به نهادهای مسؤول دولتی جهت توزیع آب مراجعه کرده اما تاکنون هیچ جواب مثبت دریافت نکرده‌اند. او گفت کسانی‌که واسطه و پول دارند، از مخزن‌های آب دولتی به خانه‌های خود لوله‌کشی کرده، اما خانواده‌های فقیر و بی‌واسطه از این حق محروم هستند.
در همین حال سرور یک تن دیگر از باشندگان منطقه‌ی یوسف‌بانگی نیز از کمبودی آب آشامیدنی شکایت کرده می‌گوید حفر چاه‌های عمیق از سوی دولت و افراد ثروتمند، باعث شده که چاه‌های شخصی آنان خشک شود. به گفته‌ی او، کسانی‌که واسطه داشته باشند و یا رشوت بدهند، می‌توانند از آب دولتی مستفید شوند. سرور افزود که مسؤولان دولتی به باشندگان این محل گفته‌اند که آنان حق ندارند از این آب استفاده کنند.
تنها در منطقه‌ی یوسف‌بانگی و ریگریشن غرب کابل، برعلاوه چندین حلقه چاه عمیق شخصی، هشت حلقه چاه عمیق دولتی وجود دارد که آب آن به سمت باغ بالا و خیرخانه توزیع شده است.
همچنین سید یحیی هاشمی، وکیل گذر 31 منطقه یوسف‌بانگی می‌گوید که باشندگان مناطق یوسف‌بانگی و ریگریش همه‌ساله با کمبود آب آشامیدنی مواجه‌اند، اما امسال این مشکل بیشتر شده است. آقای هاشمی می‌افزاید: «مشکل کم‌آبی امسال بسیار زیاد شده و خصوصا در سه ماه اخیر، مردم مجبور‌اند که در هر هفته یک دفعه حتما چاه‌های شخصی خود را بکنند. هر باری که هم می‌کنند و دو- سه هزار افغانی چاه‌کن را می‌دهند که آب چاه هم از پنج روز یا یک هفته بیشتر دوام نمی‌کند.»
وکیل منطقه یوسف‌بانگی می‌افزاید که سطح آب در این مناطق خیلی پایین رفته و دولت نیز تاکنون به مشکل باشندگان این مناطق توجه نکرده است. او تاکید می‌کند آبی که از طریق مخزن‌های دولتی در مناطق یوسف‌بانگی و ریگریشن تولید می‌شود، به دیگر مناطق شهر کابل انتقال می‌یابد. به گفته‌ی او، نهادهای مسؤول دولتی نیز تاکنون برای توزیع آب از طریق این مخزن‌ها برای باشندگان این مناطق اقدام نکرده و می‌گویند که این آب برای دیگر مناطق شهر کابل کفایت نمی‌کند. سید یحیی هاشمی گفت: «پارسال در اول ماه حمل چند خانواده لوله آب کشید و بعد مردم به دفتر ساحوی آبرسانی رفتند و توضیح خواستند که لوله‌های آبی که برای چند خانواده کشیده شده، قانونی توزیع شده و یا به اثر واسطه و پول صورت گرفته است. اما مسؤول آبرسانی گفتند که این یک همکاری بوده و نه چیز دیگر. چند روزی گذشت که تعداد بیشتری خانواده‌ها آب گرفتند. پس از این مساله ما به ریاست عمومی آبرسانی شهر کابل عریضه کردیم و رییس پیشین این اداره پشت عریضه ما نوشت که ما در آن مناطق آب توزیع نمی‌کنیم.» او افزود که روند توزیع آب به صورت غیرقانونی در برخی از مناطق یوسف‌بانگی و ریگریشن ادامه یافت که به این ترتیب چندین خانواده از آب مخزن‌های دولتی مستفید شدند.
در همین حال انجنیر محمد لطیف مظفرخیل، رییس عمومی اداره آبرسانی شهر کابل، مشکلات کمبود آب در ناحیه سیزدهم شهر کابل را تایید می‌کند. اما می‌گوید که در مورد عدم‌توزیع آب از طریق مخزن‌های دولتی در مناطق یوسف‌بانگی و ریگریشن برای باشندگان این مناطق، یک نوع ذهنیت منفی ایجاد شده است. او گفت مخزن‌های آب از سوی دولت در این مناطق تازه ایجاد نشده بلکه این مخزن‌ها در زمان حاکمیت داوودخان ساخته شده بود و آب آن به سمت خیرخانه و باغ‌بالا می‌رفت. او گفت: «با تاسف که این ذهنیت فعلا در بین مردم ایجاد شده که گویا این آب از ساحه ما به دیگر ساحات می‌رود. این پروژه جدید نیست که در یکی دو سال اخیر آباد شده باشد، بلکه در زمان داوود خان طرح‌ریزی شد که در سال‌های57 و 58 این پروژه تکمیل شده که اصلا در آن ساحات در آن زمان هیچ خانه نبوده و تماما زمین‌های زراعتی بوده است.»
با این حال او علاوه می‌کند که ساحه آبگیر زیر زمینی شهر کابل در مناطق یوسف‌بانگی و ریگریش موقعیت دارد و یگانه منبعی در ساحات غربی و جنوب‌غربی کابل است که باید دیگر ساحات را نیز تحت پوشش آبرسانی قرار دهد. آقای مظفرخیل می‌افزاید که در حال حاضر نزدیک به هشت‌صد خانواده از هشت مخزن آب دولتی در مناطق یوسف‌بانگی و ریگریشن استفاده می‌کنند که آب برای این خانواده‌ها به صورت غیرقانونی توزیع شده است.
رییس اداره عمومی آبرسانی شهرکابل تاکید کرد که با توزیع آب به صورت غیرقانونی و همچنین وصل‌شدن آب مخزن ساحه علاوالدین به لوله‌ی انتقالی خیرخانه و باغ‌بالا، به تعداد بیشتری از خانواده‌ها در مناطق یوسف‌بانگی و ریگریشن آب توزیع خواهد شد.
تنها مخزن‌های دولتی در ساحه دشت‌برچی نیست، بلکه ده‌ها مخزن شخصی دیگر نیز ساخته شده که سطح آب در مناطق را پایین برده است.
منبع: روزنامه 8 صبح، 11 اسد 1390