بعد از معرفی مختصر مناطق حفاظت شده و پارک‌های ملی در بدخشان و بامیان و غزنی، این بار به منطقهٔ درقد سر می‌زنیم که در شمال کشور قرار دارد و حدود ۸۰ کیلومتر از مرکز ولایت تخار فاصله دارد.
اگر بامیان با پارک ملی بندامیر چشم‌اندازی بکر و بدیع از رنگ آبی آب و در حصار دیوارهای آهکی، خاطره‌ای دل‌انگیر از یک سفر سیاحتی را تا مدت‌های مدید در ذهن مان جای می‌دهد، دره واخان و پامیرها در دل کوه‌های سربه‌فلک‌کشیده و صبور بدخشان، جلوه‌ای دل‌کش از طبیعت را در پس منظر دید ما قرار می‌دهد و پروازهای خیال‌انگیز و دسته‌جمعی «غازهای حسینی» آب ایستاده غزنی، شروع فصل هجرت را تداعی می‌کنند. اما جزیره‌های آبی، محیط سرسبز و هموار «درقد» در ولسوالی امام صاحب در تخار چیز دیگری است. جایی است که هر رهگذری را به تأملی آسوده‌بال فرا می‌خواند.
این ساحه حفاظت شده تا حدود ۵۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. جلاالدین ناصری، رئیس بخش حفظ میراث‌های طبیعی اداره محیط‌زیست کشور می‌گوید این ساحه به‌دلیل حیوانات بومی، گیاهان بومی و زیستگاه اصلی برخی ماهی‌ها اهمیت دارد. نکته مهم در این است که در این ساحه حفاظت شده ۱۲ قریه وجود دارد که نفوس مجموعی آن بر ۶۵ هزار نفر بالغ می‌شود. این ساحه باتلاقی و جزیره‌مانند می‌باشد که محیط مناسبی برای زیست انواع زیادی از پرندگان و حیوانات و گیاهان و آبزیان است.
ادامه ناامنی‌ها بر حیات وحش این ساحه اثر منفی گذاشته و تیم‌های تحقیقاتی و حفاظتی اداره ملی محیط‌زیست کشور نمی‌توانند به کارشان در این ساحه بپردازند.
جلال‌الدین ناصری می‌گوید در این ساحه حیوانات وحشی از قبیل خرس نسواری، ببر، روباه، سیاه‌گوش، پلنگ فارسی، احتمالاً پلنگ برفی، تازی پلنگ، انواع پیشک‌ها، آهوهای مختلف و انواع بزها به سر می‌برند.
جلال‌الدین ناصری می‌گوید این اداره رد پای آهوی باختری را نیز در این ساحه یافته‌است. ویژگی این نوع از آهوها داشتن شاخ‌های خاص می‌باشد که بیشتر برای تزیین از آن استفاده می‌گردد.
در ساحه حفاظت شده «درقد» انواعی از مارماهی‌ها و شیرماهی‌ها نیز زیست دارند که به‌گفته آقای ناصری نه تنها در منطقه بلکه در جهان نمونه آن‌ها یافت نمی‌شود.
اداره محیط‌زیست می‌گوید زندگی روستایی در این ساحه یکی از مشکلاتی است که علاوه بر ناامنی‌ها برای این ساحه حفاظت شده خطرآفرین به‌شمار می‌رود. باشندگان قریه‌ها از پوشش گیاهی این ساحه برای رمه‌های گاو و گوسفند خود استفاده می‌کنند.
این خطری برای نابودی گیاهان بومی ساحه می‌تواند باشد.
در این ساحه براساس تحقیقات انجام شده ۴۷ نوع گیاه گزارش شده که ۱۱ نوع آن دیده شده‌است. شیرین بویه یک گیاه صادراتی کشور می‌باشد که در این ساحه به‌صورت خودرو وجود دارد. علاوه بر شیرین بویه، نعنا، جوانی بادیان، زیره سیاه و کاسنی، ترقات شنگل و غیره که از گیاهان چاشنی بخش و دارویی هستند در این ساحه یافت می‌شوند.