آب ایستاده در ولایت غزنی

ولایت غزنی در جنوب کشور نه تنها از نظر موقعیت تاریخی و فرهنگی از جایگاه برجسته‌ای برخوردار است بلکه از نظر طبیعی و داشته‌های خاص جغرافیایی نیز حرف‌هایی برای گفتن دارد.
آب ایستاده، در ولسوالی ناوه ولایت غزنی یکی از همین حرف‌هایی است که باید آن را دید و درباره‌اش شنید. البته اگر ناامنی‌های دوامدار در این ولایت فرصتی باقی بگذارد تا علاقه‌مندان به حیات وحش و مناظر طبیعی از این مکان خاص که به تنهایی بیش از ۴۴ نوع پرنده آبی بومی و غیربومی را در دامن خود پرورش می‌دهد، دیدن به عمل آورند.
این مکان که محل و مامن امنی برای نوعی خاص از پرنده‌های آبی به نام غاز حسینی است، ۱۳ هزار هکتار مساحت دارد و ارتفاعش از سطح دریا ۲۱۰۰ متر می‌باشد. هرچند ناامنی‌ها شرایط زندگی را برای بسیاری از گونه‌ها و انواع حیات وحش در کشور با دشواری مواجه ساخته‌است اما به‌نظر می‌آید هنوزهم حیوانات و پرندگان زیادی است که مناطق حفاظت شده کشور ما را کانون گرمی برای بودوباش خود و برای فصل‌های هجرت خود انتخاب می‌کنند.
این منطقه اولین بار در یادداشت‌های بابرشاه، پادشاه سابق افغانستان در سال‌های ۱۴۹۳–۱۵۳۰ آمده‌است. او در این یادداشت‌ها از ۲۰ نوع غاز حسینی در این منطقه یادآوری کرده‌است.
این یادداشت‌ها، محققان زیادی را به این منطقه کشانده‌است.
در کنار آب ایستاده در ولایت غزنی، منطقه حفاظت شده دیگری نیز وجود دارد که در ولسوالی ناهور این ولایت قرار دارد به نام دشت ناهور.
این دشت در سال ۱۳۵۰ شناسایی شد و در سال ۱۳۵۳ از سوی رئیس‌جمهور وقت، به نام منطقه حفاظت شده و پناهگاه غاز حسینی و پرندگان آبی نام‌گذاری شد.
این منطقه با مساحت ۷۵۰۰ هکتار زمین آبی و نمکی ۳۲۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. این منطقه از دو بخش آبی و خشکه تشکیل شده‌است که تقریباً ۳۵۰۰ هکتار آن را ساحه آبی تشکیل می‌دهد. در این ناحیه هم پرندگان بومی زندگی می‌کنند و هم محل رفت و آمد پرندگان مهاجر از جمله غاز حسینی می‌باشد. شاخصه انتخاب این ساحه با عنوان مناطق حفاظت شده، بودن برخی پرندگان نایاب و بومی می‌باشد.
اوسط بارندگی در این منطقه ۱۸۴ میلی لیتر بوده، و زمستانش سرد و تابستانش معتدل ارزیابی شده‌است. آبش‌خور این جهیل، چشمه‌ها و ذوب شدن برف کوه‌های اطراف می‌باشد. حدود ۴۰ تپه کوچک به اندازه‌های مختلف تشکیل‌دهنده چشم‌اندازهای طبیعی این جهیل زیبا می‌باشند. میزان آب آن در فصل‌های مختلف فرق می‌کند. به استثنای خشک‌سالی‌ها، ۳۱ نوع پرنده در سال‌های گذشته در این منطقه شامل فهرست شده‌اند. گرگ، روباه سرخ، شغال، موش‌خرما، سمور، آهوی سرخ و تبرغان در این منطقه بود و باش دارند.
حدود یک سال پیش برخی از مردم یک نوع خاص از مارمولک یا چلپاسه را شکار می‌کردند و با قیمت گزاف به فروش می‌رساندند. اداره ملی حفاظت از محیط‌زیست می‌گوید مانع شکار این خزنده‌ها از سوی مردم شده‌است و دلیل شکار این خزندگان کوچک را شایعه‌ای می‌داند که به دورغ در بین مردم پخش شده بود.
این خزندگان کوچک گویا برای درمان و تقویت قوه جنسی مورد شکار قرار می‌گرفتند. اداره محیط‌زیست می‌گوید این یک شایعه بوده و مانع شکار این خزندگان شده‌است.

منبع : https://8am.af/x8am/1394/04/31/water-standing-in-ghazni-environment/