قـافلۀ هستی
محــوم، زکمال او شب را کــه سحـر ســـازد
این چــرخش هستی را، یک لحظه دگـــرسازد
شیــریــن نشــود هـرگــز، ایــام بــه کــام مــا
هــرگــاه کــه بخــواهد او از تلـخ شکـــر سازد
گــل در چمــن هستـــی، ازحکمت او خـــنــد د
دربــاغ بــه یک جــلـوه، صد نرگــس تر سازد
در قــــافــلــه‌ی هســتــی راهــم بـنــمــایــد او
شــب دردل ظلمــت هــا از زره قمــر ســازد
او,کـون ومـکــان دارد رمــز دو جـهـان دارد
جان بخشـد و جان گیرد ازقطــره گهـر سازد
پـــــرآبــلــه شـــــد پـــایــم در راه تــمنــایـــم
دستــی مـن و دامــانــش تا سهل سفـر ســازد
عمــریســت (عـزیـزه)در، وادی تمـنـا اســت
تــا جــلــوۀ او بیـند پــــرنــــور بصــرســـازد
دریافت صفحه با کد QR