پیامدهای حمله آمریکا و انگلیس به افغانستان

آمریکا و انگلیس با شعار مبارزه با تروریسم و تأمین امنیت وارد افغانستان شدند، اما با کشتار بیرحمانه زنان، مردان و کودکان افغان هم حقوق بشر ادعایی خود را نقض کردند و هم تروریسم کور را در سراسر افغانستان گسترش دادند.

انگلیس نخستین بار در نوامبر ۱۸۳۸ میلادی با بیش از پنجاه هزار نیروی نظامی به افغانستان حمله کرد؛ بار دوم در ۲۰ نوامبر ۱۸۷۸ میلادی و بار سوم در اکتبر ۱۸۷۹ به افغانستان لشکرکشی کرده و کابل را به اشغال خود درآورد.
مبارزات مردم افغانستان با استعمار انگلیس بیش از هشتاد سال طول کشید و به نوبه خود زمینه فروپاشی امپراتوری بریتانیا را فراهم ساخت.
انتظار نمی‌رفت که بار دیگر چکمه پوشان استعمار پیر در قرن ۲۱ پا در افغانستان بگذارند، به خصوص پس از آن که غول نظامی شوروی سابق در اواخر قرن بیستم در این سرزمین از پا درآمد.
نزدیک به ۲۳ سال جنگ و خونریزی ناشی از کودتای کمونیستی هفتم ثور (اردیبهشت) و تجاوز شوروی سابق، دوباره زمینه دخالت انگلیس را به فرماندهی ایالات متحده آمریکا در افغانستان فراهم ساخت.
حادثه یازدهم سپتامبر بهانه‌ای شد برای لشرکشی به کشور از پا افتاده و ویران شده افغانستان.
نشریه «اشپیگل» برای نخستین بار در اول مهر ۱۳۸۰ خبر ورود کماندوهای انگلیسی را به افغانستان گزارش داد و به دنبال آن خبر ورود یک واحد از شبه نظامیان مخفی سازمان «سیا» توسط خبرگزاری «رویترز» منتشر شد.
حمله همه‌جانبه به افغانستان با حملات سنگین موشکی و هوایی آمریکا و انگلیس در اواخر شب یکشنبه ۱۶ مهر ۱۳۸۰ آغاز شد.
اهدافی در «کابل»، «قندهار»، «ننگرهار»، «قندوز»، «جوزجان»، «لوگر»، «تخار»، «نیمروز»، «فراه» و «غزنی» با هواپیماهای «B-52» آمریکایی و موشک‌های «کروز» مورد حمله قرار گرفتند.
در ۳ هفته اول این حملات بیش از هزار تن در مناطق مختلف افغانستان کشته شدند و عملیات نظامی آمریکا و انگلیس پنج هفته طول کشید.
سرانجام، طالبان فرار را برقرار ترجیح دادند و دولت «حامد کرزی» تشکیل شد.
آمریکا و پیمان ناتو مسئولیت تأمین امنیت، توسعه و بازسازی، برقراری دموکراسی و حمایت از حقوق بشر را در افغانستان به عهده گرفتند.
در شانزدهم مهرماه ۱۳۸۹، ۹ سال از حمله آمریکا و انگلیس به افغانستان می‌گذرد و باید دید که دستاوردها و پیامدهای این حمله برای افغانستان، منطقه و جهان چه بوده‌است.
دولت وقت افغانستان که از سوی سازمان ملل به رسمیت شناخته شده بود، از آمریکا و انگلیس درخواست حمله به افغانستان را نکرده بود و هیچ سند رسمی در این زمینه وجود ندارد.
همراهی گروه‌ها و افراد مختلف به عنوان نمایندگان دولت و مجاهدان با آمریکا و انگلیس نیز نتوانست مبنای حقوقی برای حمله به افغانستان ایجاد کنند.
ملت افغانستان هم به دلیل پراکندگی و اختلافات قومی، زبانی، منطقه‌ای و گروهی فرصت ظهور یکپارچه در تعیین سرنوشت و توافق عام بر سر مسائل ملی را نه در ابتدای لشکرکشی آمریکا و انگلیس در افغانستان پیدا کرد و نه در حال حاضر از آن بهره‌مند است.
علاوه بر آنچه گفته شد آمریکا سازوکار بین‌المللی را که برای حمله به افغانستان ایجاد کرده بود- تا حمله خود را مشروعیت بخشیده و توجیه کند- با عمل نکردن به تعهدات خود در قبال افغانستان، برهم زده و با یک‌جانبه گرایی و نادیده گرفتن حاکمیت ملی افغانستان، نیمه پنهان چهره خود را نمایان ساخت.
عملیات جنگی خودسرانه بدون توافق دولت افغانستان، ایجاد گروه‌های تروریستی و آدم‌ربا تحت عنوان نیروهای امنیتی خصوصی، دخالت در عزل و نصب وزرا و مدیران ارشد دولت، اعمال نفوذ در پارلمان، طرح‌های ناهماهنگ با سفارتخانه‌های کشورهای غربی و … ازجمله مواردی هستند که آمریکا با اجرای آنها حاکمیت ملی افغانستان را نقض کرده‌است.
مروری دقیق بر مفاد اعلامیه مشترک همکاری استراتژیک آمریکا و افغانستان که قرار است به عنوان قرارداد استراتژیک همکاری بین ۲ کشور به امضا برسد، نشان از نقض آشکار حاکمیت ملی افغانستان در تمامی بخش‌های سیاسی، اداری، اقتصادی، فرهنگی، قضایی و اجتماعی دارد.
این اعلامیه نشان می‌دهد که هدف آمریکا از حضور در افغانستان سلطه بر این کشور و گسترش آن در منطقه است.
مهمترین پیامد و دستاورد حمله آمریکا و انگلیس به افغانستان تروریسم پروری و گسترش بیش از پیش ناامنی در افغانستان و منطقه به‌شمار می‌رود.
آمریکا و انگلیس با شعار مبارزه با تروریسم و تأمین امنیت وارد افغانستان شدند، اما با کشتار بیرحمانه زنان، مردان و کودکان افغان هم حقوق بشر ادعایی خود را نقض کردند و هم تروریسم کور را در سراسر افغانستان گسترش دادند.
حتی حامد کرزی رئیس‌جمهور افغانستان به تازگی در دیدار با «جولیا گیلارد» نخست‌وزیر استرالیا اذعان کرد که کشورهای عضو ناتو هیچ جنگ واقعی علیه تروریسم انجام نمی‌دهند.
در همین رابطه، «رابرت پیپ» نویسنده مشهور آمریکایی در امر تروریسم و استاد دانشگاه «شیکاگو» در کتاب جدید خود با عنوان «قطع فیوز، انفجار جهانی خودکشی تروریسم و چگونگی متوقف کردن آن» نوشته‌است: تروریسم زائیده اشغالگری‌های نظامی دراز مدت است.
نیروهای آمریکایی و پیمان ناتو از ابتدای حمله به افغانستان در سال ۱۳۸۰ تا کنون هزاران غیرنظامی افغان را به قتل رسانده‌اند.
آمار تلفات غیرنظامیان افغان در شش ماه اول سال جاری میلادی ۱۳ درصد نسبت به سال‌های قبل افزایش داشته‌است.
در این مدت آمار کشته‌ها ۱۲۷۱ تن و زخمی‌ها ۲۰۰۰ تن اعلام شده‌است، البته تا کنون بیش از ۲۱۰۰ نظامی خارجی که ۱۲۷۰ تن آنها آمریکایی هستند نیز در افغانستان کشته شده‌اند.
پیامدهای حمله آمریکا و انگلیس به افغانستان برای منطقه و جهان نیز فاجعه بار بوده‌است.
پس از حمله به افغانستان، عراق نیز مورد تهاجم قرار گرفت که در نتیجه این تهاجم بیش از یک میلیون عراقی کشته شدند و مردم این کشور در آتش تروریسم فرقه‌ای می‌سوزد.
با گسترش جنگ به داخل پاکستان این کشور نیز تا کنون تلفات و خسارات زیادی را متحمل شده‌است، اما نیروهای طالبان همچنان در دو سوی مرز بیشتر از پیش جولان می‌دهند.
جمهوری اسلامی ایران نیز از مرزهای شرقی و غربی خود توسط گروه‌های تروریستی تحت حمایت آمریکا مورد حمله قرار می‌گیرد.
شاید تلخ‌ترین پیامد حمله آمریکا به افغانستان، آغاز جنگ صلیبی نوین علیه مسلمانان باشد. جنگی که در خط مقدم آن افغانستان، عراق، ایران، غزه و لبنان قرار دارد و در فضای سایبری و رسانه‌ها کاریکاتورکشی، قرآن‌سوزی و صدها رفتار ضد انسانی دیگر جان و دل مسلمانان را نشان گرفته‌است.
-سید محمدباقر مصباح زاده