تخریب نظام از درون که زمینه‌های دخالت خارجی را بیش از پیش فراهم کرد، تنش اجتماعی و سیاسی را به اوج خود رسانده است.
تاریخ انتشار :يکشنبه ۴ جدی ۱۴۰۱ ساعت ۰۱:۰۶
کد مطلب : 101599
به دور از هرگونه توجیه وضع موجود به ما می‌گوید که انقلابیون، روحانیون، متفکران و رهبران جمهوری اسلامی در تعریف و استقرار اجتماعی و فرهنگی نظام حکومتی مبتنی بر اهداف انقلاب اسلامی و اصول قانون اساسی موفق نبوده و به شدت کوتاهی کرده اند. شکی نیست که موانعی دشوار گذاری در این مسیر قرار داشته و دارد، اما تاکی می‌توان با ذکر موانع، ناکارآمدی‌ها را توجیه کرد و با یادآوری برخی موفقیت‌های کلان که در زندگی روزمره مردم نقشی محسوسی در کوتاه مدت ندارد آنان را راضی نگهداشت؟.
طلاطم فتنه ها در ایران
در حالی که جمهوری اسلامی ایران در گرداب اغتشاش‌های داخلی دست و پا می‌زد و از این ناحیه خسارات بزرگ مادی و اعتباری را متحمل شد، چین کمونیست که هنوز جوهر امضای قرارداد بیست ساله راهبردی‌اش با ایران خشک نشده است، بیرحمانه از پشت به ایران خنجر زد و در صف دشمنان غربی، عربی و یهودی این کشور قرار گرفت و با ادعا‌ها و فتنه‌های آن‌ها و بخصوص آل سعود و شیوخ خلیج فارس، برای براندازی حاکمیت ملی و تخریب تمامیت ارضی ایران هم‌سو و هم‌صدا شد. این بازی بی‌شرمانه چین به هیچ وجه قابل توجیه نیست و نشان می‌دهد که در عمل مشارکت راهبردی با ایران ندارد و تنها از ظرفیت‌ها و مجبوریت‌های این کشور برای تأمین منافع خود استفاده می‌کند و منافع و اعتبار ایران برایش اهمیتی ندارد .
از سوی دیگر ترکیه، آذربایجان و اسراییل در شمال ایران در دو سوی مرز مشترک با آذربایجان، در سوریه و در اقلیم کردستان عراق در غرب، در حال به ستوه آوردن ایران هستند که مجبور شود برای دفاع از تمامیت ارضی، و امنیت ملی خود وارد جنگ شود، جنگی که هرگز نمی‌خواهد و تاکنون با صبر ایوب بخصوص در قبال الهام علی‌اف رییس دولت باکو از وقوع آن خود داری کرده است. از سوی شرق مرزهای افغانستان و پاکستان که نیاز به گفتن ندارد.
در چنین وضعی در داخل ایران، تنش‌های سیاسی، اجتماعی و فکری که از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی شکل گرفت به مروز زمان با فاصله گرفتن بخش زیادی از نیروها و عناصری که از دامن این انقلاب برخاسته و به قدرت رسیده بودند از نظام و رهبری،گسترش یافت. تخریب نظام از درون توسط اصلاح طلبان که زمینه‌های دخالت خارجی را بیش از پیش فراهم کرد، تنش اجتماعی و سیاسی را به اوج خود رسانده است. این تخریب در حال حاضر به شدت در تبلیغات و موضع‌گیری‌های منافقانه، و مقصر و ناتوان نشان دادن نظام و رهبری در اداره کشور و ظالم و ستمگر خواندن آن‌ها جریان دارد.
اصلاح طلبان به رهبری سیدمحمدخاتمی و بقایای هاشمی رفسنجانی در تبانی نوشته یا نانوشته با گروه‌های ضد انقلاب و مزدور، قشر خاکستری جامعه که اکثریت سیال هستند را ابزار فشار و امتیازگیری از نظام قرار داده و به اغتشاش و تظاهرات و حتی آدم کشی و تخریب اموال و دارایی‌های ملی و مردمی تشویق می‌کنند. آن‌ها در دورن نظام نفوذی زیادی دارند و برخی که به اصول گرا هم مشهور هستند گاه و بیگاه با اصلاح طلبان هم‌سویی و سمپاتی نشان می‌دهند و حرف‌ها و خواسته‌های آن‌ها را نشخوار می‌کنند.
مهمتر از همه، شخص رهبری مخالفت و منافقت منافقان را با نظام و شخص خودشان نادیده گرفته و نمی‌گذارد که از دایرۀ نظام به ظاهر خارج شوند. این وضع می‌تواند بیانگر این مطلب باشد که در حلقۀ مشاوران و نزدیکان رهبری هم اصلاح طلبان نفوذ،لابی و هم‌فکرانی دارند. اما این بزرگواری تاکنون نتیجه نداده است، چون مخالفان از هرطیفی اصل نظام اسلامی و رهبری را نمی‌خواهند.
به رو نیاوردن این مطلبِ آشکار، به جز این که فرصت‌ها را از بین برده و وضع را بدتر کرده است، سودی دیگری تاکنون نداشته است. البته گذشت زمان چهرۀ واقعی اکثر اصلاح طلبان و نیروهای منتقد را برملا کرد، ولیکن خسارتش بیش از سودش بوده است، چون اقتدار نظام را به چالش کشید و به اوباش و ایران ستیزان و فرصت طلبان هم فرصت عرض اندام داد که حرمت و اُبهت حاکمیت ایران و شخص رهبری را بشکنند.
تضعیف حاکمیت در داخل، اقتدار منطقه‌ای و بین‌المللی ایران را به شدت آسیب زد که نمونه‌اش همین تحقیر چین و آل سعود و رجز خوانی علی‌اف و اجرای مانور مشترک نظامی با ترکیه در مرز ایران و ژاژخواهی‌های سران اروپا و امریکا بویژه انگلیس، فرانسه و آلمان است. تا کنون در هیج کشور پیشرفته یا عقب مانده معترضان و منتقدان خیابانی به شخص اول مملکت شان - آن هم یک شخصیت حکیم، فرزانه و بی‌نظیر در این زمانه- که سمبول وحدت ملی و تمامیت ارضی شناخته می‌شود فحش از کمر پایین نداده اند.
در ایرانی که ادعای تمدن و فرهنگ چندین هزارساله، ادب، مهربانی و کردار نیک دارد کار سخیف و ضد انسانی فحش صورت گرفت که نشان دهندۀ ابتذال فرهنگی آن هم در سایه یک نظام انقلابی اسلامی و اخلاق محور می‌باشد. در ایرانی که منادی تمدن اسلامی و مدعی ام القرای جهان اسلام است، در ایرانی که انقلاب اسلامی شکوهمند به پیروزی رسیده و نظام برخاسته از ارادۀ مردم حاکم است، در ایرانی که مرکز تشیع و امید شیعیان جهان است، پرچم امام حسین(ع) و قرآن کریم آتش زده می‌شود. چنین جنایتی تاکنون در هیچ کشور اسلامی که حتی دشمنان اسلام و تشیع حاکمیت داشته اند اتفاق نیافتاده است.
به دور از هرگونه توجیه این وضع به ما می‌گوید که انقلابیون، روحانیون،متفکران و رهبران جمهوری اسلامی در تعریف و استقرار اجتماعی و فرهنگی نظام حکومتی مبتنی بر اهداف انقلاب اسلامی و اصول قانون اساسی موفق نبوده و به شدت کوتاهی کرده اند. شکی نیست که موانعی دشوار گذاری در این مسیر قرار داشته و دارد، اما تاکی می‌توان با ذکر موانع، ناکارآمدی‌ها را توجیه کرد و با یادآوری برخی موفقیت‌های کلان که در زندگی روزمره مردم نقشی محسوسی در کوتاه مدت ندارد آنان را راضی نگهداشت؟.
ایران تاکی می‌تواند تحریم‌های فلج کننده و همه جانبه امریکا و خصومت‌های بی پایان و تهدیدهای این کشور و متحدان اروپایی‌اش بویژه انگلیس، فرانسه، آلمان، کانادا، آسترالیا و... که مجامع بین المللی ونظام بین‌الملل را می‌چرخانند تحمل کند؟.
ایران تاکی می‌تواند تحقیر و تجاوز و کشاندن جنگ به داخل خاک ایران را از سوی بن سلمان و شیوخ دیگر خلیج فارس، قلدری و زورگویی اردوغان در منطقه، پاچه گیری علی‌اف که باکو را به مرکز خراب کاری علیه ایران و اعزام تروریست‌های تکفیری و صهیونیست وابسته به اسراییل به این کشور تبدیل کرده است را تحمل کند؟!
لانه‌های تروریست‌های تکفیری و اشرار قاچاقچی در مرزهای شرقی ایران در پاکستان و افغانستان و انبارهای مواد مخدر که ده‌ها سال است امنیت ایران را برهم می‌زند و هزاران کشته از مردم بیگناه و نیروهای انتظامی گرفته است به مشکل روتین ایران تبدیل شده است.
بدیهی است که با وجود همه مشکلات و فتنه‌ها، کشتی انقلاب اسلامی و حاکمیت ملت ایران را رهبران خردمند و توانمندی چون حضرت امام خمینی و حضرت آیت الله خامنه ای تا کنون به سلامت از توفان‌های مهیب در طی چهل و چهار سال گذشته گذرانده اند، اما هنوز در ساحل نجات آرام نگرفته و نمی‌گذارند که آرام بگیرد. با این وضع ایران تا کی می‌تواند رهبرانی چون امامین انقلاب داشته باشد در حالی که ساختار سیاسی و اداری معیوب و ناتوان است؟
payam-aftab.com/vdccosqso2bqxp8.ala2.html
