جنگ اخیر رژیم صهیونیستی در غزه که با ترور چند تن از فرماندهان جهاد اسلامی فلسطین آغاز شد، نتوانست بیش از ۵۲ ساعت دوام بیاورد. این جنگ که صهیونیست‌ها آن را به‌اصطلاح «سپیده دم» نام نهاده بودند، در نهایت به درخواست این رژیم و با برقراری آتش‌بس، با آتش‌بسی که دربردارنده شروط و مفاد موردنظر جهاد اسلامی بود، پایان پذیرفت.

با وجود گذشت چند روز از اجرای آتش‌بس و پایان جنگ، مواضع و دیدگاه‌های طرفین به‌ویژه محافل سیاسی و رسانه‌ای رژیم‌صهیونیستی نشان می‌دهد، نتایج، دستاوردها و پیامدهای این جنگ به‌طور محسوس تبیین نشده‌است. برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های جنگ سه روزه غزه عبارتند از:

اول: در خصوص اهداف رژیم‌صهیونیستی باید گفت که این جنگ در راستای تحقق اصول و «اهداف ثابت» رژیم صهیونیستی در قبال گروه‌های مقاومت فلسطینی آغاز شد، اگرچه شرایط و تحولات روز نیز در شروع آن بی‌تأثیر نبود.

درگیری خونین صهیونیست‌ها با گردان‌های قدس شاخه جهاد اسلامی، در چهارچوب استراتژی موسوم به «چمن‌زنی» قابل تحلیل است. این استراتژی از سال‌ها پیش در دستور کار تل‌آویو قرار دارد. رژیم‌صهیونیستی به‌ویژه راستگرایان افراطی بر این اعتقادند که با گروه‌های مقاومت فلسطینی نمی‌شود «سازش» کرد، لذا هر چند سال یک‌بار باید آن‌ها را مورد هدف قرار داد تا هم جلوی رشد و ارتقای توانمندی‌های کمی و کیفی آنان را گرفت و هم «توانمندی‌های استراتژیک‌شان» را تضعیف نمود. براساس این استراتژی، همان‌گونه که هر از چند گاهی، وقتی چمن بلند می‌شود باید آن را کوتاه کرد، فلسطینی‌ها را هم باید هر چند سال یک‌بار مورد حمله قرار داد تا فرصت قدرت‌نمایی نداشته باشند. غافل از این‌که استراتژی مذکور به‌ویژه در سال‌های اخیر که فلسطینی‌ها از طریق روش‌های مقابله هوشمندانه و پیچیده، توان عملیاتی و تهاجمی خود را ارتقاء داده‌اند، عملاً کارایی خود را از دست داده و اتفاقاً نتیجه معکوس نیز به‌جا گذاشته‌است.

دوم: رژیم‌صهیونیستی و محافل سیاسی و رسانه‌ای همسو با آن در سطح منطقه و بین‌الملل همچنان تلاش می‌کنند تا با طرح ادعاهای غیرواقعی و با تکیه بر توانایی‌های فنی و اطلاعاتی تل‌آویو در ترور تعدادی از مسئولان جهاد اسلامی، رژیم‌صهیونیستی را پیروز این جنگ نشان دهند، در حالی‌که واقعیت چیز دیگری است.

جهاد اسلامی فلسطین که در سال ۱۹۸۱ و با الهام از اندیشه‌های امام خمینی (ره) و آرمان‌های انقلاب اسلامی توسط دانشجویان «دانشگاه اسلامی غزه» تأسیس شد، «نبض اصلی» تحولات میدانی و غیرمیدانی مرتبط با جنگ غزه را در دست داشت.

جنبش جهاد اسلامی فلسطین با وجود ده‌ها شهید و زخمی و خساراتی که متحمل شد، اما «پیروز واقعی» در نبرد اخیر با صهیونیست‌ها بود؛ این برآوردی است که واقعیات میدانی، سیاسی و امنیتی و همچنین نتایجی که از این جنگ حاصل شد، آن را نشان می‌دهد.

رژیم‌صهیونیستی که از نظر قدرت نظامی در غرب آسیا جایگاه ویژه و بالایی دارد، نتوانست بیشتر از ۵۲ ساعت در جنگی که خود به راه انداخته و به تحقق دستاوردهای بزرگ از آن چشم دوخته بود، دوام بیاورد!

عکس‌العمل قاطع جهاد اسلامی و شلیک دقیق بیش از ۹۵۰ موشک و صدها گلوله خمپاره به مراکز حساس صهیونیستی اعم از شهرک‌های صهیونیست‌نشین، سامانه‌های پدافند هوایی، مراکز اقتصادی و صنعتی، فرودگاه بن‌گورین و… عملاً باعث سردرگمی رژیم‌صهیونیستی و زمین‌گیر شدن ماشین جنگی آن در غزه شد. طوری‌که صهیونیست‌ها مجبور شدند به مصر متوسل شوند تا بلکه هر چه سریع‌تر با برقراری آتش‌بس از مهلکه‌ای که در آن گرفتار شده بودند رهایی یابند. در نهایت نیز با پذیرش شروط جهاد اسلامی و بدون هیچ دستاوردی، از جنگ خارج شدند.

سوم: جنگ اخیر غزه پیامدها و دستاوردهای مهمی برای جهاد اسلامی و فلسطینیان داشت. از جمله، به یک صحنه واقعی برای نمایش قدرت و بازدارندگی نظامی جهاد اسلامی تبدیل شد، در عین حال نشان داد که دوران پیروزی‌های سریع و برق‌آسای رژیم‌صهیونیستی که روزگاری در جهان عرب به شکست‌ناپذیری معروف بود، تمام شده‌است، در این راستا رهبر معظم انقلاب در پاسخ به نامه اخیر زیاد نخاله، دبیرکل جهاد اسلامی فلسطین بر این نکته تأکید کردند که مقاومت شجاعانه جهادی‌ها در این جنگ «افتخارات جنبش جهاد اسلامی فلسطین را مضاعف ساخت و جایگاه جهاد اسلامی را در حرکت مقاومت شکوهمند ملت فلسطین ارتقاء بخشید؛ سیاست خدعه‌آمیز رژیم غاصب را خنثی کرد؛ ثابت نمود که هر بخش از مجموعه مقاومت، به‌تنهائی هم می‌تواند بینی دشمن را به خاک بساید؛ با پیوند زدن مجاهدت در غزه با کرانه و دیگر نیروهای مقاومت با حمایتشان از حرکت جهاد، یکپارچگی جهاد ملت فلسطین را به رُخ دشمن خبیث و خدعه‌گر کشید».

چهارم: برای نخستین بار و به‌طور بی‌سابقه‌ای در جریان نبرد اخیر، تمام گروه‌های مقاومت در منطقه از عراق گرفته تا انصارالله یمن و مناطق دیگر حمایت خود را از جهاد اسلامی و فلسطین ابراز کرده و اعلام کردند که در صورت گستاخی رژیم‌صهیونیستی «آماده ورود به جنگ» هستند؛ موضوعی که پیام خوبی برای آینده رژیم‌صهیونیستی ندارد!

نکته پایانی

جنگ اخیر غزه دو سؤال بسیار مهم و کلیدی نخست برای رژیم‌صهیونیستی و دوم برای دولت‌های سازش‌کار عربی در منطقه و جهان اسلام مطرح می‌کند:

رژیمی که با تمام قابلیت‌های دفاعی، تسلیحاتی، تکنولوژیکی و اطلاعاتی نتوانست در برابر یک گروه کوچک فلسطینی حتی کمتر از دو و نیم روز دوام بیاورد، اگر با یک نیروی یکپارچه، منسجم و متحد از تمام گروه‌های مقاومت در فلسطین، لبنان و سوریه در اطراف سرزمین‌های اشغالی مواجه شود، به چه سرنوشتی دچار خواهد شد؟ سؤال دیگر اینکه، آیا چنین رژیمی می‌تواند تکیه‌گاه امنی برای برخی دولت‌های عربی باشد که به سمت برقراری روابط دیپلماتیک و آشکارسازی مناسبات دوجانبه رفته‌اند؟