اکنون که در در دهمین سالروز امضای آن پیمان قرار داریم نه آمریکا در افغانستان حضور دارد و نه دولت جمهوری افغانستان که آن پیمان را با دولت ایالات متحده به امضا رسانده بود.
تاریخ انتشار :يکشنبه ۱۱ ثور ۱۴۰۱ ساعت ۱۶:۵۱
کد مطلب : 99761
مدت اعتبار این توافقنامه ده سال و از سال 2014 تا 2024م، ذکر گردیده بود. اين توافقنامه در خصوص چگونگی همکاری های آمريکا با افغانستان پس از سال ۲۰۱۴ و در زمينه‌هاي مسايل امنيتی، اقتصادی و سياسی تدوین یافته بود.
براساس اين توافقنامه حق حاکميت افغانستان تضمين شده و تصريح شده بود که افغانستان به حال خود رها نخواهد شد و در مقابل مأموريت رزمی نيروهای نظامی آمريکا در افغانستان به پايان می رسد.
باراک اوباما پس از امضای توافقنامه راهبردی به فرودگاه بگرام رفته و در یک سخنرانی تلويزيونی از این فردوگاه با مردم آمريکا درخصوص توافقنامه راهبردی با افغانستان صحبت کرد.
آقای اوباما گفت: امروز، توافقنامه ای تاريخی بين ايالات متحده و افغانستان را امضا کردم که تعريف جديدی از رابطه بين دو کشور ارائه می کند: در آينده افغان ها مسئوليت حفظ امنيت کشور خود را به عهده خواهند گرفت، ما همکاری بين دو کشور مستقل را براساس رابطه‌ای برابر بنا خواهيم کرد، در آينده ای که جنگ در آن به پايان می رسد و فصل جديدی آغاز می‌شود.
بر اساس این توفقنامه مسئولیت عملیات‌های نظامی را نیروهای افغانستان بر عهده گرفته و امریکا نقش حمایتی و آموزشی را بر عهده می‌گرفت. رئیس جمهور امریکا در آن سخنرانی افزود: بر اساس این سند پایگاه‌هایی در افغانستان ایجاد خواهد شد که در مبارزه علیه دهشت افگنی کار کرده و نهاد های دمکراتیک را تقویت می بخشد.
رئیس جمهور سابق امریکا در ارتباط با مسأله گفتگو و صلح با طالبان گفته بود : ما روشن ساختیم که آنان (طالبان) می توانند بخشی از این روند (صلح) باشند، مشروط به اینکه ارتباط خود را با القاعده قطع نمایند، خشونت را کنار گذاشته و قانون اساسی را رعایت کنند. آن تعداد از رهبران و اعضای طالبان که با روند مصالحۀ ملی توافق نشان دهند مسیر صلح بروی آنان هموار است. و آنانی که صلح را رد می کنند با نیروی های افغان به حمایت عساکر ایالات متحده رو برو خواهند شد.
امضای این توافقنامه در آن زمان هم با انتقاداتی رو برو گردید و لی با آنهم این خوشبینی وجود داشت که افغانستان در پرتو امضای این سند قادر خواهد بود که منافع امنیتی، اقتصادی و سیاسی خود را که یک ضرورت حیاتی در شرایط کنونی دارد ، بدست آورد.
بطور مثال تقویت عرصه امنیتی با ارتقاء آموزش نیروهای امنیتی و معیاری ساختن آن‌ها می تواند از حمایت های لازم بهره برداری نماید. هم چنین در زمینه تقویت اقتصاد کشور با جلب سرمایه‌های خارجی و حفظ سرمایه های داخلی بخاطر فراهم آوردن شرایط قابل اعتماد، بستر‌های مناسبی را بدست آورد.
از نظر سیاسی نیز افغانستان همچنان مورد حمایت و توجه جامعه جهانی بویژه ایالات متحده امریکا باقی بماند تا در برابر برخی کشورهای همسایه از قدرت چانه زنی برخوردار باشد.
اکنون که در در دهمین سالروز امضای آن پیمان قرار داریم نه آمریکا در افغانستان حضور دارد و نه دولت جمهوری افغانستان که آن پیمان را با دولت ایالات متحده به امضا رسانده بود. و حکومت سابق افغانستان در نتیجه تهاجم طالبان بر شهرهای بزرگ افغانستان و همچنین کابل پایتخت کشور سقوط نموده و بار دیگر گروه طالبان به قدرت رسید.
این در حالی است که در همین توافقنامه و همچنینن پیمان استرتیژیک میان افغانستان و آمریکا به صراحت قید گردیده بود که پایگاه‌هایی در افغانستان ایجاد خواهد شد که در مبارزه علیه دهشت افگنی کار کرده و نهاد های دمکراتیک را تقویت می بخشد.
همچنین در این توافقنامه قید گردیده بود که آنانی که صلح را رد می کنند با نیروی های افغان به حمایت عساکر ایالات متحده رو برو خواهند شد. درحالیکه در زمان حملات طالبان بر مواضع نیروهای دولت افغانستان و پیشروی سریع این گروه هیچ حمایتی از نیروهای نظامی افغانستان در برابر طالبان انجام نگرفت و آمریکا با بد عهدی خود زمینه سقوط دولت اشرف غنی و نظام جمهوری را فراهم ساخت.
payam-aftab.com/vdcb8zb9.rhb90piuur.html
تگ ها