به نظر اکثر کارشناسان زبان و ادبیات فارسی خراسان (افغانستان فعلی) و به اقرار محمد اشرف غنی رئیس‌جمهور، افغانستان خاستگاه زبان فارسی است و زبان فارسی از بقایای زبان سغدی و پهلوی است و این زبان در بلخ زاده شده و رشد و نمویافت و از آنجا به دیگر نقاط ایران زمین گسترش یافت و زبان دربار شد.
تاریخ انتشار :شنبه ۲ حوت ۱۳۹۹ ساعت ۱۵:۱۴
کد مطلب : 95608
به نظر اکثر کارشناسان زبان و ادبیات فارسی خراسان (افغانستان فعلی) و به اقرار محمد اشرف غنی رئیس‌جمهور، افغانستان خاستگاه زبان فارسی است و زبان فارسی از بقایای زبان سغدی و پهلوی است و این زبان در بلخ زاده شده و رشد و نمویافت و از آنجا به دیگر نقاط ایران زمین گسترش یافت و زبان دربار شد.
بزرگترین شاعران و ادیبان فارسی همچون، سنایی غزنوی، مولانا جلال الدین محمد بلخی، رابعه بلخی، حنزله بادغیسی، ناصر خسرو بلخی، خواجه عبدالله انصاری و… از این سرزمین برخاسته است و کتابهای مهم تاریخ و ادبیات فارسی همچون شاهنامه فردوسی و تاریخی بیهقی در این سرزمین سروده شده و به رشته تحریر درآمده است.
زبان فارسی‌زبانی است که عمرش با تاریخ این سرزمین گره خورده‌است و مردم این سرزمین قرنها با آن سخن گفته‌اند، نوشته‌اند، سروده‌اند و خوانده‌اند و تاریخ افغانستان با زبان فارسی پیوند ناگسستنی دارد و همه ساکنان این سرزمین از هر نژادی آن را زبان خود می‌دانسته و به آن عشق می‌ورزیده‌اند.
اما در قرن بیستم با توطئه استعمار گران و سلطه طلبان بین‌المللی بذر دشمنی با زبان فارسی در این کشور کاشته شد و توسط دشمنان و دوستان ناآگاه و افراط گرایان کوته نظر آبیاری شده و رشد یافت. با توطئه استعمارگران روس و انگلیس اول زبان فارسی را از پول ملی وسپس از تذکره حذف نمودند و در سال ۱۳۴۳ش نام آن را نیز به دری تغییر دادند تا به خیال خام خودشان ارتباط آن را با تمدن و فرهنگ فارسی قطع نموده و در بلند مدت با اجباری کردن یادگیری زبان پشتو و رسمی کردن آن بتواند زبان فارسی را ازمادرش جدا کرده و از بین ببرد. غافل از اینکه زبان فارسی با تاریخ این سرزمین پیوند ناگسستنی دارد و تمام افتخارات کشور به زبان فارسی خلق شده‌اند.
دشمنی با زبان فارسی در افغانستان در واقع دشمنی با تاریخ، فرهنگ، تمدن و هویت تاریخی این سرزمین است و جای تعجب است که چگونه فردی خود را متعلق به این سرزمین بداند و به تاریخ ۵۰۰۰ ساله آن افتخار کند اما با زبان فارسی دشمنی کرده و سر ستیز داشته باشد!
دشمنی با زبان فارسی با توطئه روسیه و انگلیس آغاز گردید و در زمان استالین سازمان استخبارات اتحاد جماهیر شوروی KGB برای فاصله انداختن میان ملتهای فارسی‌زبان افغانستان، ایران و تاجیکستان و گرفتن هویت فرهنگی مردم این سرزمین با مطرح کردن بحثهای قومی و جایگزین کردن هویت قومی به جای هویت فرهنگی واحد فارسی ستیزی را تبلیغ و ترویج نمود و عده‌ای از دولت مردان وقت افغانستان در این دام توطئه دشمن گرفتار شدند.
ضدیت با زبان فارسی در افغانستان نشان از تداوم توطئه بیگانگان علیه فرهنگ و هویت فرهنگی تاریخی مردم افغانستان است و هیچ توجیه عقلی و منطقی ندارد.
چیزی که دولت مردان افغانستان بویژه مسئولان وزارت اطلاعات و فرهنگ باید به آن توجه داشته باشد این است که به چند دلیل دست از دشمنی عامدانه با زبان فارسی بردارد.
۱. زبان فارسی‌زبان تاریخی مردم افغانستان و جزء هویت فرهنگی مردم این سرزمین است و همه اقوام افغانستان زبان فارسی را زبان خود می‌دانند و دشمنی با زبان فارسی به منزلهٔ دشمنی با تاریخ و فرهنگ این سرزمین است؛ و ضدیت با فارسی ضدیت با مولانا جلال الدین بلخی، ناصر خسرو بلخی، سنایی غزنونی و دیگر نامداران و افتخار آفرینان تاریخ سرزمین ما است.
۲. زبان فارسی یک زبان فراملی و جزء زبانهای برتر دنیا است که صدها هزار کتاب و مقاله به این زبان نگاشته شده‌است و پنجمین زبانی است که در اینترنت و صحفات وب حضور چشمگیر دارد و هرساله هزاران نفر از مشتاقان زبان و ادب فارسی به آموزش و یادگیری این زبان می‌پردازند و حتی در سال ۱۸۷۲ در نشست ادیبان و زبان‌شناسان اروپایی در برلین، زبانهای یونانی، فارسی، لاتین و سانسکریت به عنوان زبانهای کلاسیک جهان برگزیده شدند. بر پایهٔ تعریف، زبانی کلاسیک به‌شمار می‌آید که باستانی و دارای ادبیات پرباری باشد و همچنین در واپسین هزاره زندگانی خود دچار دگرگونی‌های اندکی شده باشد. فارسی از نظر آثار ادبی و شمار و گوناگونی واژگان و همچنین ضرب‌المثل‌ها یکی از غنی‌ترین و پرمایه‌ترین زبانهای جهان است.
۳. زبان فارسی حلقهٔ وصل و رابطه اقوام افغانستان است. برای مثال در افغانستان اگر یک پشتو زبان بخواهد با یک ازبک یا ترکمن ارتباط برقرار کند و حرف بزند از زبان فارسی می‌کند بنابراین این زبان زبان دوم پشتون‌ها هم هست.
۴. راه تقویت زبان پشتو تضعیف زبان فارسی و ضدیت با آن نیست. پشتو می‌تواند در کنار زبان فارسی رشد نه اینکه در تقابل با زبان فارسی قرار بگیرد.
۵. ضدیت و دشمنی با زبان فارسی وحدت ملی را در افغانستان خدشه دار کرده و اقوام افغانستان را از همدیگر دور می‌کند و این مسئله برای وحدت، یکپارچگی و صلح و ثبات افغانستان زیانبار است.
۶. دشمنی و تضعیف زبان فارسی خلاف عدالت اجتماعی و قانون اساسی افغانستان است.
گزارشگر : پایگاه اطلاع رسانی پیام آفتاب
payam-aftab.com/vdch6-nw.23nmvdftt2.html