پیام آفتاب: در چنین شرایطی باید گفت که کشور آبستن حوادث خطرناکی از جنگ و تفرقه‌های قومی گرفته تا خطر فروپاشی حکومت وحدت ملی می‌باشد و در این میان مردم مظلوم افغانستان است که مانند همیشه بازنده می‌شود؛ مردمی که به امید تنها نمردن، انگشتان خود را از دست دادند اما رهبرانی که یک بار دیگر تو زرد از آب درآمدند.

ایالات متحده بلافاصله پس از حمله تروریستی یازده سپتامبر به مراکز تجاری دنیا اعلام کرد که با ریشه کن کردن القاعده و متحدانش قصد دارد جواب فوری و دندان شکنی به تروریست بین‌الملل بدهد؛ وقوع چهار حمله تروریستی هماهنگ در خاک آمریکا شهروندان این کشور و مردم دنیا که قبل از یازده سپتامبر در آرامش به سر می‌برد را شوکه ساخت. یازده سپتامبر زمینه حمله آمریکا به افغانستان را فراهم کرد و افغانستانیها را از دست رژیم منحوس و عصر حجری طالبان آزاد ساخت: با روی کار آمدن دولت موقت و سپس دولت کرزی پس از انتخابات، عصر تازه‌ای از دموکراسی در افغانستان شروع شد و صحت، آموزش و دیگر بخش‌های زیر بنایی در مسیر پیشرفت قرار گرفت و اگرچه تا خود کفایی در این زمینه‌ها راه طولانی در پیش است اما سنگ بنای پیشرفت گذاشته شده است: افغانستان بعد از دهه‌ها جنگ و خونریزی هیچ چیز نداشت تا زندگی سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را بر پایه آن بنا نهد.

کمک‌های مالی، سیاسی و امنیتی جامعه بین‌الملل به مردم و دولت افغانستان شرایط را به نفع افغانستانیها تغییر داده است و اگرچه در مقایسه با کشورهای همسایه هنوز افغانستان حرف خاصی برای گفتن ندارد اما امیدواری‌ها برای ابتدا ادامه کمک‌های خارجی و سپس استفاده بهینه از این کمک‌ها می‌تواند به داشتن افغانستانی پیش رفته کمک کند.

بدون شک دقت و نظارت در صرف میلیون‌ها دالر کمک‌های خارجی می‌توانست وزنه را به نفع افغانستان و مردم مظلومش که سالهاست قربانی تروریزم هستند سنگین کند اما متأسفانه فساد اداری این کمک‌ها را به جیب‌های خاصی ریخت و بسیاری از پروژه‌های عام‌المنفعه یا نیمه کاره رها شدند و یا روی کاغذ باقی ماندند: اقتصاد افغانستان اکنون شکننده است، فقر مردم را وادار می‌کند به گروه‌های تروریستی بپیوندند و فساد اداری گسترده مشکلات زیادی برای تخصیص کمک‌های جامعه بین‌الملل به افغانستان ایجاد کرده است.

مشکل کلان دیگری که این روزها تاب و توان مردم را بریده بروز اختلاف جدی میان سران حکومت وحدت ملی است: ریاست اجرایی دولت وحدت ملی در یک چرخش موضع غیر مترقبه علیه رئیس جمهور کشور سخن می‌گوید. داکتر عبدالله عبدالله متعتقد است که اشرف غنی و تیم وی نگاهی بالا به پایین به رئیس اجرایی دارند.

داکتر عبدالله در آخرین سخنرانی خود تأکید کرد که در این دو و نیم سالی که از عمر دولت وحدت ملی می‌گذرد صبر پیشه کرده و از خیلی از خواسته‌های خود و هم تیمی‌های خود گذشته است.

وی افزود که از این به بعد چهره تازه‌ای از عبدالله مشاهده خواهد شد.

داکتر عبدالله می‌گوید رئیس جمهور بسیار کم حوصله است و حتی حاضر نیست جلسات ضروری را با وی برگزار کند.

رئیس اجرایی دولت وحدت ملی رئیس جمهور را به تصمیم‌گیری‌های یک جانبه متهم می‌کند.

این در حالی است که بر اساس توافق نامه سیاسی که دولت وحدت ملی بر اساس آن شکل گرفت قرار بود بعد از دو سال لویی جرگه اضطراری شکل گیرد و با ایجاد تعدیل در قانون اساسی کشور پست ریاست اجرایی به نخست وزیری تغییر کند و در ادامه اصلاحات در نظام انتخاباتی کشور صورت گیرد.

اکنون به نظر می‌رسد رئیس جمهور اشرف غنی و هم تیمی‌های او تمایلی به این دو موضوع ندارند.

بر اساس اعلام رسانه‌ها داکتر عبدالله عبدالله به سوی اعضای شورای حراست و ثبات افغانستان که از رهبران سرشناس جهادی به شمول سیاف تشکیل شده متمایل شده و اشرف غنی نیز دست به دامان موافقت با حکمتیار شده است.

در چنین شرایطی باید گفت که کشور آبستن حوادث خطرناکی از جنگ و تفرقه‌های قومی گرفته تا خطر فروپاشی حکومت وحدت ملی می‌باشد و در این میان مردم مظلوم افغانستان است که مانند همیشه بازنده می‌شود؛ مردمی که به امید تنها نمردن، انگشتان خود را از دست دادند اما رهبرانی که یک بار دیگر تو زرد از آب درآمدند.

در این وضعیت جامعه بین‌الملل به طور کل و آمریکا به طور خاص باید پا در میانی کند و اجازه ندهد افغانستان و مردمش به سوی قهرایی دیگر حرکت کند. آمریکا به عنوان شریک استراتژیک افغانستان نباید در این وضعیت افغانستان را تنها بگذارد.

طالبان و شبکه حقانی و به تازگی داعش در کمین اند و هر لحظه ممکن است عنان کار را از دست دولت بگیرند.

طالبان و شبکه حقانی هنوز همانند همیشه خطرناک اند و القاعده نیز خطری جدی برای منطقه و جهان به شمار می‌رود و ظهور و بروز داعش در افغانستان نیز سوخت آتش جنگ را افزایش داده است.

پر واضح است که تنها گذاشتن افغانستان در این شرایط، قطع کمک‌های مالی و نظامی خارجی و حل نشدن اختلاف سران دولت وحدت ملی می‌تواند به تروریستان این اجازه را بدهد که تمام دستاوردهای چهار ده ساله را از بین ببرد.

احتمال تنها گذاشتن افغانستان زمانی شدت می‌گیرد که دوره ریاست جمهوری اوباما در حال اتمام است و کاندیداهای حزب جمهوری خواه و دموکرات آمریکا هر یک در صورت پیروزی مشخص نیست که در قبال افغانستان چه سیاستی را اتخاذ خواهند کرد.

نویسنده: حفیظ الله رجبی