انتخابات پارلمانی افغانستان درحالی برگزار شد که افغانستان همچنان تا رسیدن به ثبات سیاسی و نوعی از دموکراسی مبتنی بر آرای مردمی که از آن به الکترال دموکراسی یاد می کنند فاصله زیادی دارد. فارغ از اینکه این انتخابات با چه کیفیت و کمیتی برگزار شد اساسا دولت این کشور همچنان متاثر از بحران مشروعیت است، هم از نوع داخلی و هم از نوع خارجی.
در این مسأله که غرب به خصوص آمریکا اعتمادی به دولت کرزی ندارد، هیچ شکی وجود ندارد، اما مسأله اینجاست که این عدم اعتماد طرفین نسبت به یکدیگر هیچ معضلی را از این کشور حل نمی‌کند. نه اوباما به کرزی اعتماد دارد و نه کرزی به اوباما.
از سوی دیگر در انتخابات ریاست جمهوری افغانستان، شخص کرزی بر وجود تقلب در انتخابات اقرار کرد، لذا این دولت به لحاظ مشروعیت در داخل افغانستان نیز دارای مشکل است و شهروندان افغان نیز به این واقعیت آگاهند.
در کنار مردم و آمریکایی‌ها، رقبای داخلی کرزی از جمله داکتر عبدالله نیز به این واقعیت آگاهند که انتخابات ریاست جمهوری گذشته سالم نبود. بنابراین دولت کرزی مشروعیت عام ندارد. این مسأله حتی در میان نیروهای وفادار به دولت هم وجود دارد. معضل بعدی طالبان است که اساسا نه کرزی را قبول دارند و نه رقبای وی (عبدالله عبدالله) و نه خارجی های حاضر در این کشور را و به دنبال حکومت اسلامی خاص خود هستند. بنابراین بازهم به موضوع مشروعیت نداشتن دولت و حتی احزاب سیاسی موجود در این کشور می رسیم.
دراین میان طالبان منتفع اصلی هستند. این یک واقعیت است که در حال حاضر طالبان دارند برنده می‌شوند. البته این بدان معنا نیست که دولت کرزی و غرب شکست را بپذیرند، چرا که هیچ یک تصور پذیرش شکست را هم نمی کنند.
چنین شرایطی در افغانستان مطلوب پاکستانی هاست به این دلیل که سیاستی که پاکستان در برابر افغانستان در پیش گرفته، سیاست هوشمندانه‌ای است. پاکستان در پشت پرده، از طالبان حمایت می‌کند و در جبهه‌ای دیگر پول های آمریکایی را گرفته و خورده و در جاهایی با آمریکایی‌ها کنار آمده و طفره رفته و در مجموع آمریکایی‌ها را به این نتیجه رسانده که تا پاکستان و منافع این کشور در افغانستان در نظر گرفته نشود، آمریکا نمی‌تواند به شکل آبرومندانه از افغانستان خلاص شود.
هر چند در ظاهر اینگونه به نظر نمی‌رسد اما من معتقدم که پاکستان با سیاست های دوگانه‌اش در موقعیت مساعدی قرار داشته و همین سیاست موفق عمل کرده‌اند و طالبان هم بخش هایی از کشور را در تصرف خود داشته و در پشت پرده با پاکستان پیوندهای خود را دارند و این حقیقت بر آمریکایی‌ها، ناتو و کرزی ثابت شده که تا زمانی که هوای پاکستان را نداشته باشند، نمی‌توانند پیروز بشوند و صلح برقرار کنند. این مسأله بسیار حساس است و کرزی هم راهی ندارد جز اینکه با پاکستانی‌ها به نوعی کنار بیاید. البته نه به این معنا که پاکستان در افغانستان همه‌کاره باشد، ولی در هر حال باید یک توازن نسبی در مناسبات میان افغانستان و پاکستان به وجود بیاید تا بتوان معضل افغانستان را حل کرد. پیر محمد ملازهی
