رهبرانی مانند پوتین و ژی جینپینگ شرایط کنونی را یک فرصت برای خود می‌بینند و می‌دانند که باید دائماً بایدن را مورد امتحان قرار دهند؛ و پر واضح است که بایدن تاکنون نتوانسته در بسیاری از امتحانات آن‌ها آنچنان سربلند بیرون بیاید.

در حالی که جو بایدن به خاطر صف آرایی نظامی روسیه در مرزهای اوکراین، رودرروی پوتین قرار گرفته، رهبر یک قدرت دیگر جهانی، این وقایع را با علاقه خاصی دنبال می‌کند. ژی جینپینگ رهبر چین نیز مشکلی مشابه با پوتین در مورد همسایه خود دارد.

چینی‌ها به تایوان جزیره کوچک اما ثروتمند نزدیک به خود نگاه می‌کنند و زیر بار هیچ صحبتی به غیر از اینکه جزوی از خاک چین بوده و خواهد بود نمی‌روند. مثل پوتین که می‌خواهد اوکراین را زیر کنترل مسکو بیاورد، ژی جینپینگ نیز می‌بیند قسمتی از امپراطوری قدیمی کشورش هر روز به ایالات متحده و متحدانش نزدیکتر می‌شود. جینپینگ وقایع اوکراین را به گونه ای می‌بیند که می‌تواند شکل عملکرد خود را با تایوان نسبت به آن بسنجد و بر طبق آن تأثیر عمیقی بر آینده سیاسی، امنیتی و جغرافیایی شرق آسیا داشته باشد.

این باعث می‌شود که بحران اوکراین، امتحانی حیاتی برای قدرت جهانی آمریکا باشد. چهار سال شعار آمریکا اول از دونالد ترامپ، ترکیب با چند قطبی اجتماعی و سیاسی این کشور و عدم موفقیت در کنترل همه‌گیری ویروس کرونا، این دیدگاه را در قسمت‌های مختلف دنیا به وجود آورده که ایالات متحده در اواخر قدرت فوق‌العاده خود قرار دارد. کشوری چند تکه شده، و ضعیف شده از تلاش‌هایش برای اجرای تمام تعهداتی که فکر می‌کند در هر کجای جهان باید انجام دهد. این‌ها به همراه شکل خروج بایدن از افغانستان که اوضاع را بدتر نیز کرد، این توانایی را به چینی‌ها داده تا بتوانند اینگونه پروپاگاندای خود را بر علیه ایالات متحده و به نفع خود پیش ببرند. اکنون آمریکا یکی از بزرگترین چالش‌هایش را از زمان اتحاد جماهیر شوروی پیش روی خود می‌بیند.

سرنوشت اوکراین کاملاً گره خورده در رقابت جدید میان ابرقدرت‌های جهانی است. اگر بایدن قوی ظاهر شود و اندکی شانس داشته باشد، سلسله ای از مذاکرات میان آمریکا، متحدانش در ناتو با روسیه باعث خواهد شد که این کشور به اوکراین حمله نکند. یکی از موضوعات مورد بحث جدی میان طرفین، امکان عضویت اوکراین در ناتو است که مسکو بسیار راغب است که هیچگاه اتفاق نیفتد. چیزی که برای بردن یا باختن در این میان وجود دارد، امکان تغییر بالانس قدرت بین روسیه و آمریکا در شرق اروپاست. اما نتیجه کار درآنجا شاید تمامی جهان و آینده آن را در بر بگیرد.

رهبرانی مانند پوتین و ژی جینپینگ شرایط کنونی را یک فرصت برای خود می‌بینند و می‌دانند که باید دائماً بایدن را مورد امتحان قرار دهند؛ و پر واضح است که بایدن تاکنون نتوانسته در بسیاری از امتحانات آن‌ها آنچنان سربلند بیرون بیاید.

منطقه تایوان نزدیک به ۷ دهه است که مورد مناقشه قرار دارد اما در دو سال گذشته نزاع بر سر آن داغتر از هر زمان دیگری بوده‌است. ژی جینپینگ دائماً جت‌های جنگنده خود را به مرزهای تایوان می‌فرستد و مانورهای بزرگی در نزدیکی آن‌ها برگزار می‌کند، تا دولت دموکرات تایپه را بترساند. او همیشه در مورد تایوان از به هم پیوستن مجدد دوستانه سخن به میان می‌آورد اما کمتر کسی است که نگران شروع ناگهانی حمله نظامی چینی‌ها و تصرف تایوان نباشد.

ژی این اعتقاد را دارد که تایوان به شکلی از چین دور می‌شود که برای چینی‌ها کاملاً ضربه زننده و مضر است؛ همانگونه که مسکو چنین دیدگاهی را نسبت به اوکراین دارد. رئیس‌جمهور تایوان در چند وقت گذشته تلاش کرده تا اتکای تجاری و اقتصادی خود را از چین خارج کرده و به آمریکا و دیگر کشورها نزدیک تر شود. واشینگتن هم راه‌های ارتباطی جالبی را با تایوانی‌ها دیده‌است. البته ایالات متحده به صورت رسمی هنوز شعار چین واحد را قبول دارد و دولت تایوان را به عنوان یک دولت مستقل به رسمیت نمی‌شناسد؛ اما با توجه به همه موارد می‌توان درک کرد که ژی جینپینگ چرا احساس می‌کند که این موضع رسمی آنچنان واقعیت ندارد. ترامپ یک عضو کابینه خود را در سال ۲۰۲۰ به تایوان فرستاد، کاری که در چهار دهه پیش از آن سابقه نداشت؛ سال گذشته میلادی نیز بایدن تایوان را مثل هر کشور مستقل دیگری به نشست سران برای دموکراسی که در واشینگتن برگزار شد دعوت کرد.

با همه این‌ها ژی جینپینگ، چگونگی جلو رفتن شرایط در اوکراین را مانند یک منبع قابل اعتماد برای کسب اطلاعات در مورد آمریکا دنبال می‌کند. او می‌خواهد ببیند بایدن از چه ابزارهایی برای تحت فشار گذاشتن چین برای عقب‌نشینی مسکو استفاده خواهد کرد؟ او تا چه اندازه آماده است تا از سازش با پوتین کنار برود و همکاری بایدن با متحدین آمریکا تا چه اندازه ثمربخش خواهد بود؟ به زبان بهتر چین با تماشای عملکرد آمریکا در اوکراین می‌خواهد میزان و شدت و موفقیت تصمیمات آمریکا را بسنجد.

البته این را نیز نباید فراموش کنیم که مقایسه تصمیمات آمریکا برای اوکراین در مقابل روسیه با واکنش ایالات متحده نسبت به چین به خاطر تایوان می‌تواند اشتباه یا حتی خطرناک باشد. بایدن به صورت ضمنی تأکید کرده که قصد ندارد از نیروی نظامی برای دفاع از اوکراین استفاده کند، اما در مورد تایوان کاملاً نامشخص است که سیاست‌های نظامی ایالات متحده چگونه خواهد بود. اما آن چیزی که با قاطعیت می‌توان گفت این است که شاید اوکراین و تایوان شبیه به یکدیگر نباشند، اما می‌توانند به خوبی نقاط ضعف و قدرت آمریکا را به صورت زنجیروار به متحدین طرف‌های رودرو نشان دهند تا درک بهتری نسبت به دوران جدید تنازعات و عدم ثبات جهانی داشته باشیم. رهبران چین و اوکراین در حال بررسی این نقاط ضعف آمریکا هستند و حرکت بعدی خود را محاسبه می‌کنند.