یک تحلیلگر ارشد مسائل سیاست خارجی با تأکید بر لزوم استفاده از اهرم‌های دیپلماتیک برای حل بحران افغانستان گفت: پاکستان بیش از هر بازیگر و کشور دیگری از قدرت‌گیری طالبان سود می‌برد. در واقع، پاکستان، امارات متحده عربی و عربستان سعودی برنده قدرت گرفتن طالبان در افغانستان و ایران، هند، روسیه و چین، بازندگان قدرت‌گیری طالبان در افغانستان هستند.
تاریخ انتشار :جمعه ۴ سرطان ۱۴۰۰ ساعت ۱۲:۲۸
کد مطلب : 96834
«پیرمحمد ملازهی» در گفت‌وگو با رسانه‌ها، دربارهٔ پیشروی‌های نیروهای طالبان در مناطق مختلف افغانستان گفت: هم‌اکنون یک نوع شرایط جنگی در افغانستان در حال شکل گرفتن است و نیروهای طالبان در بخش‌های مختلف این کشور در حال پیشروی و تصرف شهرها و روستاها هستند.
وی بیان اینکه طالبان فکر می‌کند از طریق نظامی می‌تواند شرایط را به نفع خود تغییر دهد، اظهار داشت: چند دلیل موجب شکل‌گیری این تفکر و مقبولیت یافتن آن نزد طالبان شده‌است. یک عامل، خروج نیروهای نظامی آمریکا و ناتو از افغانستان است. این مسئله طالبان را امیدوار کرده‌است که تا حد ممکن در مناطق مختلف این کشور پیشروی کند و بداند آمریکا از طریق نیروی هوایی خود نیروهای طالبان را مورد هدف قرار نمی‌دهد.
این کارشناس ارشد مسائل شبه قاره با بیان اینکه اختلافات داخلی در دولت افغانستان میان اشرف غنی و عبدالله عبدالله تأثیرات منفی را در میان نیروهای نظامی و امنیتی که در مقابل طالبان می‌جنگند، گذاشته‌است، تصریح کرد: نیروهای نظامی و امنیتی افغانستان در مقابل نیروهای طالبان عموماً عقب‌نشینی می‌کنند. هرچند آنها می‌گویند این عقب‌نشینی تاکتیکی است اما در این عقب‌نشینی‌ها، مهمات و امکانات خود را به زمین گذاشته و فرار می‌کنند.
ملازهی بن‌بست در مذاکرات استانبول را عامل دیگری در پیشروی‌های طالبان برشمرد و خاطرنشان کرد: طالبان فکر می‌کند مذاکرات سیاسی به نتیجه نرسیده و آنطور که می‌خواسته از طریق مذاکره نتوانسته به اهدافش برسد یا اینکه از طریق این پیشروی‌ها و راه‌حل‌های نظامی می‌تواند در مذاکرات سیاسی دست برتر پیدا کرده و امتیازات بیشتری کسب کند.
وی دربارهٔ میزان پیشروی‌های نظامی طالبان هم ابراز داشت: طالبان در سه منطقه جغرافیایی پیشروی داشته‌است؛ یک منطقه، شرق افغانستان در ولایت وردک است که هم‌مرز با کابل بوده و با پایتخت افغانستان کمتر از ۳۰ کیلومتر فاصله دارد. در منطقه شمال، آنها به نزدیکی مزارشریف رسیده و در حومه این شهر، درگیری‌هایی رخ داد که مجبور به عقب‌نشینی شدند. آنها در این منطقه درصدد تصرف ولایت‌های قندوز و بلخ هستند.
به گفته این تحلیلگر ارشد مسائل سیاست خارجی، نیروهای طالبان در منطقه غرب افغانستان نیز پیشروی داشته‌اند. آنها قبلاً ولایت هلمند را تصرف کرده بودند و اکنون در درصدد تصرف ولایت فراه هستند که هم‌مرز با مناطق شرقی ایران است.
ملازهی با بیان اینکه طالبان بیش از ۵۰ درصد خاک افغانستان را هم‌اکنون در تصرف کرده و تحت کنترل دارد، عنوان کرد: دولت افغانستان هم‌اکنون فقط کنترل و مدیریت شهرهای بزرگ را در اختیار دارد وگرنه مناطق روستایی و جنوب افغانستان در تصرف طالبان است.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا آمریکا نسبت به اقدامات طالبان واکنشی داشته‌است، یادآور شد: آنها نه موضع‌گیری خاصی داشته و نه اقدام چندانی انجام داده‌اند. اکنون این مسئله مطرح است که اشرف غنی و عبدالله عبدالله به آمریکا رفته، با مقامات آمریکایی گفت‌وگو و از آنها درخواست کمک کنند.
این کارشناس ارشد مسائل افغانستان ادامه داد: کابل از واشینگتن این درخواست را دارد که از افغانستان خارج نشود و نیروهای هوایی خود را علیه طالبان فعال کند که تا این لحظه نشانه‌ای از حمایت آمریکا از دولت مرکزی افغانستان دیده نشده‌است.
ملازهی دربارهٔ واکنش روسیه و چین هم نسبت به پیشروی نیروهای طالبان عنوان کرد: روسیه و چین نسبت به پیشروی طالبان به شدت نگرانند. آنها معتقدند که طالبان، القاعده و داعش همگی از یک تفکر بوده و یکی هستند. آنها معتقدند که اگر طالبان شمال و مناطق مرزی با آسیای مرکزی و چین را تصرف کند، دلیلی وجود ندارد که داعش و سایر گروه‌های تندرویی مانند حزب اسلامی ترکستان شرقی و… به سمت چین و روسیه نروند.
وی با بیان اینکه در میان نیروهای داعش در افغانستان، چچنی‌ها هم هستند که قبلاً در سوریه جنگیده‌اند و به صورت ریشه‌ای با مسکو مشکل دارند، گفت: روس‌ها فکر می‌کنند معامله‌ای در پشت پرده میان آمریکا و طالبان شکل گرفته و پیشروی‌های کنونی طالبان در مناطق مختلف این کشور هم بی‌دلیل نیست و می‌گویند چرا آمریکا نسبت به تحولات افغانستان واکنشی نداشته و سکوت کرده‌است.
این کارشناس ارشد شبه قاره دربارهٔ رویکرد پاکستان هم اظهار داشت: پاکستان بیش از هر بازیگر و کشور دیگری از قدرت‌گیری طالبان سود می‌برد. در واقع، پاکستان، امارات متحده عربی و عربستان سعودی برنده قدرت گرفتن طالبان در افغانستان و ایران، هند، روسیه و چین، بازندگان قدرت‌گیری طالبان در افغانستان هستند.
به گفته ملازهی، سقوط احتمالی افغانستان به دست طالبان می‌تواند صف‌بندی‌های منطقه‌ای و بین‌المللی جدیدی را شکل داده، رقابت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی را تشدید کرده و بر ابهامات بیفزاید.
وی پاکستان را مهمترین بازیگری برشمرد که از قدرت تأثیرگذاری بر طالبان برخوردار است و تصریح کرد: اگر فشارها بر پاکستان افزایش یابد و این کشور امتیازاتی را دریافت کند، شاید اسلام‌آباد بتواند طالبان را قانع کند که به سمت تصرف کامل کشور نرود و تنها به تصرف بخشی از این کشور اکتفا کند.
به گفته این کارشناس ارشد مسائل افغانستان، شاید هدف طالبان تصرف بخش عمده‌ای از افغانستان باشد تا با کمک پاکستان، امارات و عربستان به سمت مذاکره برود تا اینگونه اجلاس استانبول را احیا کرده یا همان پیشنهادی که ریاض برای برگزاری مذاکرات افغانستان در عربستان داده‌است را عملی سازد.
ملازهی افزود: در این صورت، آنها دیگر پیشنهاد قبلی‌شان مبنی بر در اختیار داشتن ۶۰ درصد قدرت را دنبال نمی‌کنند بلکه خواهان حداکثر قدرت یعنی ۸۰ تا ۹۰ درصد از قدرت هستند.
وی دربارهٔ واکنش نیروهای جهادی ائتلاف شمال هم خاطرنشان کرد: نیروهای جهادی سابق، هزاره‌ها، تاجیک‌ها و ازبک‌ها به سرعت در حال مسلح کردن مردم هستند. در واقع، از وقتی طالبان به سمت مزارشریف رفتند جنرال دوستم، عطا محمد نور و نمایندگان بلخ در مجلس، از مردم و نیروهای جهادی سابق خواسته‌اند در مقابل طالبان مقاومت کنند.
این کارشناس ارشد مسائل افغانستان دربارهٔ فرماندهی نیروهای جهادی ائتلاف شمال توسط پسر احمد شاه مسعود هم ابراز داشت: احمد مسعود بسیار جوان است و بعید است افرادی مانند جنرال دوستم، عطا محمد نور و… قرار گرفتن تحت امر وی را بپذیرند. در واقع، یک مشکل بزرگ در ائتلاف شمال عدم فرماندهی واحد مانند دوران احمد شاه مسعود است.
به گفته ملازهی، اکنون افرادی مانند جنرال دوستم، محمد محقق، محمد اکبری، کریم خلیلی، و عطا محمد نور و عبدالله عبدالله و… هرکدام ساز خود را می‌زنند در حالی که اگر همه آنها حول یک محور و فهم مشترک برسند، توان مقاومت آنها نیز افزایش می‌یابد. به خصوص اینکه طالبان در شمال افغانستان از قدرت چندانی برخوردار نیست زیرا منطقه نفوذ و قدرت آنها، شرق و جنوب افغانستان است که پشتون‌نشین هستند.
وی دربارهٔ پشتون‌های مخالف طالبان مانند اشرف غنی و حامد کرزی هم بیان کرد: آنها نیروهای فکری تحصیلکرده‌ای هستند که پشتون‌ها نیز آنها را زیاد قبول ندارند. آنها دست به اسلحه نمی‌برند بلکه این قبائل هستند که دست به سلاح می‌شوند که آنها نیز حامی طالبان هستند. در واقع، لیبرال دموکرات‌های پشتون پشتوانه قومیتی ندارند و پشتون‌ها حامی طالبانند.
این کارشناس ارشد مسائل شبه قاره با بیان اینکه افغانستان هم‌اکنون در شرایطی مانند سال‌های پایانی دولت نجیب‌الله در اوایل دهه ۹۰ میلادی قرار دارد، یادآور شد: در آن دوران، نیروهای امنیتی تجزیه قومیتی شدند که همین مسئله، زمینه سقوط کابل شد. اکنون نیز وضعیت به همان شکل است مگر آنکه آمریکا و ناتو دخالت کرده و جلوی پیشروی طالبان گرفته و به پاکستان فشار بیاورند.
ملازهی با بیان اینکه در صحنه میدانی هم‌اکنون برتری با طالبان است، عنوان کرد: طالبان هم از انگیزه مذهبی، هم از انگیزه سیاسی و نظامی برخوردار است، هم پشتوانه قومیتی دارد، هم سلاح و نیروی نظامی دارد. در این فضا، آنها دلیلی بر عدم پیشروی ندارند.
وی در پاسخ به سؤالی مبنی بر احتمال تجزیه افغانستان خاطرنشان کرد: احتمال تجزیه افغانستان وجود دارد. اگر هدف نهایی طالبان دستیابی به قدرت از طریق نظامی باشد و کابل هم سقوط کند، وقوع جنگ داخلی حتمی است و نیروهای جهادی شمال از حمایت ایران، هند، روسیه و چین برخوردار می‌شوند.
به گفته این کارشناس ارشد شبه قاره، در این شرایط روس‌ها بی‌میل نیستند و احتمال توافق آنها با آمریکا وجود دارد که افغانستان به دو کشور خراسان و پشتونستان تجزیه شود و خراسان دیوار حائلی میان آنها و نیروهای طالبان باشد.
ملازهی اضافه کرد: به نظر می‌رسد بسیاری از نیروهای شمال نیز ترجیح می‌دهند کشور خودشان را داشته باشند تا اینکه بخواهند زیر یوغ و رهبری طالبان قرار گیرند.
payam-aftab.com/vdcjxoeh.uqemtzsffu.html