چیزی که تجربه تلخ گذشته تا کنون نشان داده است بی‌اعتنایی حکومت نسبت به حفظ امنیت و جان مردم است که برای حکومت ارزش چندانی ندارد و گرنه نهادهای کشفی و استخباراتی از چندسال به دین سو که ترورهای هدفمندانه و نسل کشی در غرب کابل اتفاق می‌افتد سر نخی از علاملان آن پیدا می‌کرد.
تاریخ انتشار :سه شنبه ۲۱ ثور ۱۴۰۰ ساعت ۱۶:۱۵
کد مطلب : 96352
حملۀ تروریستی به مکتب سیدالشهدای غرب کابل یکی از هولناک ترین و مخوف ترین جنایات ضد انسانی است که در سالیان اخیر و در شب 27 ماه مبارک رمضان به دست دشمنان اسلام به وقع پیوست و خانواده‌های زیادی را داغدار کرده و به سوگ نشاند.
این جنایت با محکومیت وسیع از سوی مجامع بین المللی رو برگردید و همۀ کشورها و سازمان‌های بین المللی آن را محکوم کرده و از دبیرکل سازمان ملل متحد گرفته تا پاپ فرانسیس رهبر مسیحیان کاتولیک جهان در محکومیت آن بیانیه صادر نمود.
در رابطه با این جنایت نابخشودنی و بزرگ سوالی که از دولت مردان افغانستان باید پرسیده شود این است که اولا با وجود وقوع چنین جنایات هولناکی در گذشته چرا دولت هیچ گونه تدابیر امنیتی برای جلوگیری از وقوع دوبارۀ آنها اتخاذ نمی‌کند و نیروهای کشفی و استخباراتی چه وظیفه‌ای در برابر حفظ امنیت شهروندان افغانستان دارد و چه برنامه و پلانی برای حفظ امنیت مردم دارد؟
سوال دوم این است که آیا حکومت و شخص رئیس جمهور غنی که از حادثۀ سقوط هلیکوپتر در بهسود غیرتش به جوش آمده بود و سخن از انتقام می زد انتقام خون 83 لالۀ پرپر شده شهدای مکتب سیدالشهدا در غرب کابل را دارد و انتقام خون این‌ها را از تروریست‌ها خواهد گرفت و یا به عرض تسلیت و محکوم کردن با شدیدترین الفاظ اکتفا می‌کند؟
چیزی که تجربه تلخ گذشته تا کنون نشان داده است بی‌اعتنایی حکومت نسبت به حفظ امنیت و جان مردم است که برای حکومت ارزش چندانی ندارد و گرنه نهادهای کشفی و استخباراتی از چندسال به دین سو که ترورهای هدفمندانه و نسل کشی در غرب کابل اتفاق می‌افتد سر نخی از علاملان آن پیدا می‌کرد مگر اینکه پشت پرده کشتار غرب کابل دست‌های کثیف دیگری در کار باشد.
مسلما در کشتار هدف مند مردم غرب کابل استخبارات و سرویس‌های امنیتی خارجی نقش اصلی را ایفا می‌کند و با اجیر کردن تروریستان داخلی نقشه‌های شوم خود را اجرا می‌کند.
اگر حفظ جان شهروندان افغانستان برای حکومت مهم است و دولت افغانستان برای اتباع خود ارزش قائل است چندکار مهم را برای این منظور انجام دهد.
1. برنامه ریزی درست برای تأمین امنیت مردم؛ اگر دولت اراده جدی برای حفظ امنیت مردم داشته باشد با یک برنامه ریزی دقیق این کار امکان پذیر است و می‌تواند با همکاری مردم و نهادهای امنیتی استخباراتی تحرکات تروریست‌ها را زیر نظر گرفته و از اقدمات خرابکارانه و تروریستی آنها پیش‌گیری کرد. زیرا عملیات‌های تروریستی مثل آنچه در غرب کابل رخ داد هفته‌ها برنامه ریزی می‌خواهد و دولت و نهادهای استخباراتی می‌تواند به راحتی از برنامه‌های آنها با خبر شده و در نطفه خنثی نماید.
2. شناسایی عوامل حملات تروریستی؛ اقدام مؤثر دیگر برای مبارزه با تروریسم و جلوگیری از حملات آنها شناسایی عوامل حملات تروریستی است. مسلما این حملات با برنامه ریزی و نفوذ در دستگاه‌های امنیتی انجام می‌پذیرد و بدون حمایت ستون پنجم و نفوذی‌های در نهادهای امنیتی انجام حملات تروریستی در این سطح غیر ممکن است. بنابراین دولت هم اقدام به شناسایی عوامل نفوذی دشمن کرده و هم دست‌های پشت پرده و عوامل اصلی قتل عام مردم در چند سال گذشته را شناسایی نماید.
3. انتقام گیری از دشمن؛ مسألۀ مهم تر انتقام خون شهدای غرب کابل از تروریست‌ها و قاتلان مردم است. اگر در گذشته انتقام خون شهدای مرکز آموزشی موعود، مرکز آموزشی کوثر، باشگاه ورزشی میوند، شفاخانه صد بستر دشت برچی، مسجد امام زمان خیر خانه، مسجد امام زمان برچی مدرسه باقر العلوم، مرکز ثبت نام رأی دهندگان در مهتاب قلعه و هتل اورانوس از تروریست‌ها گرفته می‌شد و عوامل آنها شناسایی و مجازات گردیده بود دیگر کار به این جا نمی کشید و تروریست‌ها جرأت کشتار مردم بی‌گناه را نداشتند.
اگر قرار باشد دولت انتقام از کسی و گروهی‌بگیرد آن گروه تروریستان طالب و داعش اند که باید سرکوب شوند تا امنیت و آرامش در کشور حاکم گردد. وقتی دولت نه اراده سرکوب تروریست‌ها را دارد و نه جرأت انتقام و اعدام زندانیان تروریست‌ها مثل انس حقانی و امثالهم معلوم است که تروریستان جرأت مانور پیدا کرده و به جنایات خویش ادامه می‌دهند.
گزارشگر : پایگاه اطلاع رسانی پیام آفتاب
payam-aftab.com/vdcewx8o.jh8pni9bbj.html
پربازدیدترین
آخرین اخبار