چهارشنبه (اول ثور/اردیبهشت ۱۴۰۰) بود که رسانه‌های رژیم صهیونیستی خبر از یک انفجار بزرگ در مرکز فلسطین‌اشغالی دادند. این رسانه‌ها در پی قوانین سختگیرانه و سانسور شدیدی که ارتش بر آنها اعمال می‌کند، این انفجار را یک حادثه نه‌چندان مهم جلوه دادند. این در حالی است که حجم آتش و دود برخاسته از این انفجار مهیب در فیلم‌ها و تصاویر منتشر شده از آن به حدی بود که از فاصله بسیار دور نیز به‌وضوح قابل مشاهده بود.

اشاره: رژیم صهیونیستی، محور مقاومت به رهبری جمهوری اسلامی ایران را بزرگ‌ترین و مهم‌ترین تهدید امنیتی خود می‌داند و در همین راستا نیز حمله به پایگاه‌های مقاومت در سوریه و عراق، ترور دانشمندان هسته‌ای ایران، خرابکاری در تأسیسات هسته‌ای ایران همه و همه با هدف افزایش ضریب امنیتی این رژیم صورت می‌گیرد اما حملات هفته گذشته به کارخانه مهم نظامی به نام «تومِر» وابسته به وزارت جنگ رژیم صهیونیستی و حمله به قلب هسته‌ای رژیم صهیونیستی یعنی تأسیسات اتمی «دیمونا» به خوبی نشان داد که رژیم صهیونیستی در تله امنیت گیر افتاده‌است و شرارت‌های گذشته نتانیاهو نه تنها ضریب امنیتی این رژیم را بالا نبرده‌است بلکه امنیت خانه شیشه‌ای اسرائیل بیش از پیش متزلزل شده‌است. اکنون سؤالی که پیش روی سران رژیم صهیونیستی می‌باشد؛ این می‌باشد که آیا از حملات هفته گذشته به عمق سرزمین های‌اشغالی درس عبرت گرفته‌اند یا نه و می‌خواهند خانه شیشه‌ای خود را در معرض سنگ‌های بزرگ‌تری قرار دهند؟

حمله به قلب صنایع دفاعی اسرائیل
چهارشنبه (اول ثور/اردیبهشت ۱۴۰۰) بود که رسانه‌های رژیم صهیونیستی خبر از یک انفجار بزرگ در مرکز فلسطین‌اشغالی دادند. این رسانه‌ها در پی قوانین سختگیرانه و سانسور شدیدی که ارتش بر آنها اعمال می‌کند، این انفجار را یک حادثه نه‌چندان مهم جلوه دادند. این در حالی است که حجم آتش و دود برخاسته از این انفجار مهیب در فیلم‌ها و تصاویر منتشر شده از آن به حدی بود که از فاصله بسیار دور نیز به‌وضوح قابل مشاهده بود. با این حال روزنامه صهیونیستی «هاآرتص» در خبری افشا کرد که این انفجار یک روز قبل‌تر (سه‌شنبه) و در کارخانه نظامی مهم به نام «تومِر» وابسته به وزارت جنگ رژیم صهیونیستی واقع در شهر «الرمله» در منطقه کلانشهری «گوش‌دان» رخ داده‌است. به گفته رسانه‌های صهیونیستی انفجار به دلیل بروز خطا در هنگام آزمایش بوده‌است. «ادی کوهن» روزنامه‌نگار مشهور صهیونیست نیز در صفحه کاربری خود در توئیتر ویدئویی را از این انفجار منتشر کرد و نوشت: «انفجاری مبهم در شمال اسرائیل!». رسانه‌های صهیونیستی اما از ارائه جزئیات بیشتر از این حادثه، دلیل آن، ماهیت و فعالیت کارخانه اجتناب کردند. با این حال وبگاه «کالکالیست تِک» در مطلبی به تاریخ ۳۱ می۲۰۲۰ (یک شنبه ۱۱ جوزا/خرداد ۹۹) به معرفی این کارخانه پرداخته و نوشته بود: «روی کاغذ شاید شبیه یک استارت‌آپ باشد. یک کمپانی تازه تأسیس که فناوری‌های پیشرفته تولید کرده و مدیریت بسیار محرمانه‌ای دارد. در حقیقت، تومر یک کمپانی تحت مالکیت دولت اسرائیل است که هدف آن قرار داشتن در مرکزیت تخصص حوزه پیشرانه‌های راکتی است». در ادامه این مطلب آمده‌است: «تومر پیش از خصوصی‌سازی شرکت دولتی تولید تسلیحات «صنایع نظامی اسرائیل» تأسیس شد. وزارت [جنگ] نگران بود این کمپانی را با فناوری‌های محرمانه‌اش به مالکان خارجی بفروشند، به همین دلیل یک کمپانی دولتی جدید تأسیس کرد که بخشی از خصوصی‌سازی نبود تا از آن محافظت کند. نهایتاً شرکت پیمانکار نظامی البیت سیستمز در نوامبر ۲۰۱۸ کمپانی صنایع نظامی اسرائیل را به مبلغ حدود ۴۹۵ میلیون دلار خریداری کرد». بر اساس اطلاعات تأیید شده «تومِر» را می‌توان قلب صنایع دفاعی رژیم صهیونیستی به حساب آورد.

شوک دوم!
رژیم صهیونیستی هنوز از شوک انفجار اول خلاص نشده بود که بامداد روز بعد (پنج شنبه دوم ثور/اردیبهشت) اعلام شد، از سمت سوریه موشکی به سمت قلب هسته‌ای رژیم صهیونیستی یعنی تأسیسات اتمی «دیمونا» شلیک شده و سامانه‌های دفاعی نیز موفق به رهگیری آن نشده‌اند.
بامداد پنجشنبه، منابع محلی در فلسطین‌اشغالی از به‌صدا درآمدن آژیرهای هشدار حمله موشکی در اطراف تأسیستات اتمی دیمونا خبر دادند. ارتش رژیم صهیونیستی، لحظاتی بعد، ضمن تأیید اصل خبر، با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد: «به دنبال گزارش فعال‌شدن هشدار، یک فروند موشک هوا به زمین از خاک سوریه به داخل اسرائیل شلیک شد که در منطقه نقب سقوط کرد. در پاسخ به آن، چند دقیقه بعد، ارتش اسرائیل سکوی پرتاب موشک زمین به هوا را در منطقه سوریه مورد حمله قرار داد». دراین بیانیه، به ناتوانی در رهگیری این موشک، صراحتاً اعتراف شده‌است. روایت شاهدان عینی اما کمی سانسور شدگی این خبر را جبران کرد. خبرگزاری شهاب به نقل از ساکنان حاشیه‌نشین در نزدیکی دیمونا نوشت: «خانه‌های ما به دلیل انفجاری که پس از به صدا درآمدن آژیرهای هشدار رخ داد، لرزید». برخی شاهدان نیز گفتند پس از به صدا درآمدن آژیرهای هشدار، صدای انفجار شدیدی در سراسر مناطق الخلیل، اورشلیم (قدس‌اشغالی) و رام‌الله شنیده شده‌است. یک روزنامه‌نگار صهیونیست به نام «بوعز جالون» نیز این‌طور موضع گرفت که: «نیروهای ذخیره ارتش اسرائیل به حالت آماده‌باش درآمده‌اند و انتظار می‌رود که موشک از سوریه شلیک شده باشد». خبرنگار شبکه «صدای آمریکا» نیز نوشت: «این در حالی است که اسرائیل به‌تازگی سامانه‌های پدافند هوایی در اطراف راکتور اتمی دیمونا و بندر ایلات را به دلیل نگرانی از حملات موشکی یا پهپادی، تقویت کرده بود». وبگاه اسرائیلی «۰۴۰۴» هم مدعی شد: «یک موشک زمین به هوا که از سوریه به سمت یک هواپیمای [اسرائیلی] شلیک شده بود، در نقب‌اشغالی فرود آمد و سامانه‌های پدافندی اسرائیل موفق به مقابله با آن نشدند». «آویخای ادرعی» سخنگوی عربی ارتش رژیم صهیونیستی، در حساب کاربری خود در شبکه توئیتر اعلام کرد: «از تحقیقات اولیه حادثه شلیک موشک زمین به هوا از سوریه به سمت اسرائیل مشخص می‌شود که رهگیری موشک صورت نگرفته‌است». ارتش رژیم صهیونیستی در بیانیه پیشین خود مدعی شده بود که پدافند هوایی این رژیم به سمت موشک شلیک شده از خاک سوریه موشک رهگیر شلیک کرده؛ اما مشخص نشده که آیا برخورد با موفقیت صورت گرفته‌است یا خیر. در همین راستا کانال ۱۳ تلویزیون رژیم صهیونیستی به نقل از ارتش رژیم صهیونیستی اعلام کرد که «بر اساس نتایج اولیه تحقیقات دربارهٔ حادثه خطرناکی که رخ داده‌است، یک موشک زمین به هوا از اراضی سوریه شلیک شده‌است و در منطقه‌ای باز در صحرای نقب و نزدیکی شهر دیمونا فرود آمده و اصلاً موشک رهگیری نشده‌است». شبکه «العربیه» نیز به نقل از خبرنگار خود گزارش داده که «ارتش اسرائیل ۲ بار در رهگیری موشک ناموفق عمل کرده‌است». شبکه «اسکای نیوز» هم در این ارتباط خبر داد که وزارت جنگ رژیم صهیونیستی دربارهٔ علت ناکامی سامانه‌ها در نزدیکی رآکتور دیمونا در حال انجام تحقیق است. «نیر دافوری» تحلیلگر شبکه ۱۲ تلویزیون رژیم صهیونیستی در پایگاه اطلاع‌رسانی این شبکه عبری زبان تأکید کرده بر روی کاغذ سامانه‌های ما باید این موشک پدافندی سوریه را سرنگون می‌کرد، اما تمام سامانه‌ها در رهگیری آن عاجز مانده و شکست خوردند. این شبکه خبری با اعتراف به بایکوت شدید رسانه‌ای دربارهٔ این ناکامی افزود: «سناریویی که از طریق نظارت مطبوعاتی (سانسور) امکان انتشار آن وجود دارد آن است که ارتش اسرائیل این موشک را رهگیری نکرده‌است، اما موشک نیز در هوا منفجر شد. با این حال در سناریوی دیگری گفته می‌شود که موشک با زمین هم برخورد کرده‌است».

در دشوارترین شرایط
روزنامه «یسرائیل هیوم» نیز در گزارش خود سراغ اهالی مناطق‌اشغالی اطراف دیمونا رفت و از زبان آنها شنید که «پدافند هوایی ارتش اسرائیل هیچ واکنشی را به این موشک نداشته‌است». شهرداران شهرک‌های صهیونیست نشین منطقه دیمونا هم در این باره به «یسرائیل هیوم» گفتند: «در حال حاضر بزرگ‌ترین دغدغه ما آن است که اطمینان دهیم این منطقه در امنیت قرار دارد». «جای بیخور» تحلیلگر امنیتی و سیاسی صهیونیست، این حوادث را بیانگر «بحرانی شدن خطرناک اوضاع رژیم اسرائیل» توصیف کرد و در پایگاه اطلاع‌رسانی خود نوشت: «در کنار فلج شدن اوضاع سیاسی، اقتصادی و روابط خارجی شاهد گرایش اسرائیل به سوی یک بحران امنیتی هم هستیم. یک موشک ناشناخته از منطقه‌ای در سوریه به سوی دیمونا شلیک شد تا صدای آژیر خطر به صدا درآید. آیا این موشک را ارتش بشار اسد شلیک کرده‌است؟ آیا از سوی گروه‌های شبه‌نظامی شیعه شلیک شده‌است؟ پاسخ هرچه باشد این امر یک هشدار بزرگ بود و نشان می‌دهد شرایط امنیتی ما از چند هفته پیش به سوی بحران‌های بیشتر پیش می‌رود، اسرائیل در دشوارترین شرایط خود قرار گرفته‌است، اما رهبران اسرائیل مشغول بازی خروس جنگی هستند». این تحلیلگر با زیر سؤال بردن روایت سخنگوی ارتش اسرائیل گفت: «در حالی سخنگوی ارتش اسرائیل از منفجر شدن یک موشک ضدهوایی سخن می‌گوید که تمام روزنامه نگاران و خبرنگاران سرتاسر جهان تأکید دارند مقصد این موشک نیروگاه هسته‌ای دیمونا بوده‌است. تصاویر منتشر شده از این موشک نشان می‌دهد که موشک مذکور نیمی از اسرائیل (فلسطین‌اشغالی) را تقریباً پیموده‌است».

واکنش طنز آلود
 ژنرال «کنث مکنزی» فرمانده فرماندهی مرکزی آمریکا ناگزیر شد عذری بدتر از گناه و اعترافی طنزآلود را به زبان آورد طوری که در جلسه کمیته نیروهای مسلح مجلس سنا تلاش کرد از سنگینی معادله موشکی جدید بکاهد و گفت: «انفجار موشک سوریه‌ای در اسرائیل عمدی نبود بلکه نشان دهنده ضعف در دفاع هوایی سوریه است» !. هیچ‌کس از ژنرال مکنزی نپرسید با فرض اینکه نیروهای ارتش، اشتباهاً و به شکلی خارج از کنترل، موشک را به آنسوی مرزهای مشترک با رژیم صهیونیستی لغزانده باشند کدام عقل سلیمی می‌پذیرد که سامانه‌های دفاع موشکی گران‌قیمت و هوشمند اسرائیل هم از رهگیری موشک سرکش سوری عاجز بمانند؟ البته این نخستین بار نبوده که این تأسیسات تهدید می‌شوند. سال ۱۳۹۱ نیزیک هواپیمای بدون سرنشین حزب‌الله وارد فضای سرزمین های‌اشغالی شده و با طی مسیری در حدود ۳۰۰ کیلومتر و عبور از روی مهم‌ترین مراکز نفتی و نظامی رژیم صهیونیستی، طی سه ساعت، خود را به نزدیکی اصلی‌ترین مرکز تأسیسات هسته‌ای این رژیم یعنی نیروگاه «دیمونا» در عمق صحرای نقب رسانده بود.

نتانیاهو در خواب
«الیاس فرحات»، سرتیپ بازنشسته ارتش لبنان و کارشناس استراتژیست عرب در تشریح ابعاد و پیامدهای حادثه اصابت موشک به نزدیکی دیمونا در جنوب سرزمین‌های‌اشغالی گفت: «خبر با دو روایت متناقض منتشر شد، یکی اینکه این موشک از نوع زمین به زمین و حامل ۲۰۰ کیلوگرم مواد منفجره بوده‌است و دوم اینکه گفته شد که این موشک از نوع زمین به هوا بوده و در هوا منفجر و ترکش‌هایش در فضای نقب پخش شده‌است. نکته مهم و قابل توجه اینکه سرویس‌های اسرائیل یقیناً محل اصابت موشک را شناسایی کرده‌اند زیرا اگر این حادثه در زمین حفره‌هایی ایجاد کرده مسلماً موشک زمین به زمین بوده و اگر ترکش‌های آن در فضا پحش شده موشک زمین به هوا بوده‌است، با این وجود پنهان‌کاری کرده و هیچ اطلاعاتی از این حادثه منتشر نکرده‌اند، چنانچه سرویس کنترل نظامی اسرائیل انتشار هر گونه خبری را غیر از آنچه که به رسانه‌ها درز پیدا کرده‌است، در این باره منع کرده‌است. این موشک از حریم هوایی سرزمین‌های‌اشغالی به فاصله دست کم ۱۵۰کیلومتر عبور کرده و این اتفاق در تاریخ درگیری اعراب و اسرائیل بی‌سابقه است. نکته مهم اینجاست که سیستم رهگیری سامانه دفاعی اسرائیل موسوم به گنبد آهنین دراین بازه زمانی (زمان عبور موشک از فضای سرزمین‌های‌اشغالی) عمل نکرده‌است و این به نوبه خود یک ضعف و نقص آشکار برای سیستم مذکور به‌شمار می‌رود که طبعتا سران اسرائیل و آمریکا را نگران کرده‌است. «بنی بتان» شهردار دیمونا در گفت‌وگو با رادیو «اف ام ۱۰۳» رژیم صهیونیستی گفت: باوجود همه ابزار حمایتی ما امروز فهمیدیم که امکان رسیدن هر چیزی به دیمونا وجود دارد. «آویگدور لیبرمن» رئیس‌حزب صهیونیستی «اسرائیل بیتنا» در واکنش به شلیک موشک گفت: نیروی بازدارنده درهم‌شکسته شده و نتانیاهو حین انجام مراقبت به خواب رفته‌است. وضعیتی که در آن موشکی با کلاهکی به وزن ۲۰۰ کیلوگرم به سمت اسرائیل شلیک می‌شود، ممکن است به روشی کاملاً دیگر خاتمه یابد.
 به دنبال این حملات بامداد شنبه (۴ ثور/اردیبهشت) نیز منابع صهیونیستی از حملات موشکی گسترده نیروهای مقاومت به سمت شهرک‌های صهیونیست‌نشین اطراف غزه خبر دادند. سخنگوی ارتش رژیم صهیونیستی در این زمینه اعلام کرد که «در حمله بامدادی روز شنبه ۳۶ راکت از نوار غزه به سمت شهرک‌های صهیونیست‌نشین اطراف شلیک شده و تنها ۶ راکت از ۳۶ راکت شلیک شده رهگیری شده‌است».

تأیید ناکارآمدی
حملات روزهای اخیر به حساس‌ترین مراکز نظامی در عمق سرزمین های‌اشغالی بار دیگر ناکارآمدی سامانه گنبد آهنین را به رخ کشید. رژیم صهیونیستی در طول سالیان متمادی تبلیغات بسیاری بر روی غیرقابل خدشه و نفوذ ناپذیر بودن سامانه گنبد آهنین انجام داده‌است؛ به طوری که سران تل‌آویو آن را کارآمدترین پوشش ضد موشک در جهان نامیدند. محافل امنیتی رژیم صهیونیستی پیش از این حمله بارها اعلام کرده بودند که مهم‌ترین نگرانی آنها در نبرد آینده با گروه‌های مقاومتی، پرتاب موشک‌هایی است که سیستم‌های دفاعی رژیم صهیونیستی توان رهگیری و انهدام آن را ندارد. حالا این اتفاق کاملاً مقابل چشمان آنها قرار گرفته بود؛ یک موشک از اراضی سوریه به سوی اسرائیل پرتاب شد که سیستم‌های دفاعی رژیم صهیونیستی از رهگیری و انهدام آن ناکام ماندند و مهم‌تر از همه این موشک در نزدیکی حساس‌ترین مرکز اتمی رژیم صهیونیستی اصابت کرد.
صنایع نظامی رژیم صهیونیستی به مدد همکاری تکنولوژیک بی‌دریغ شرکت‌های تسلیحاتی غربی و کمک‌های نظامی سالانه ارتش آمریکا، بخش زیادی از تجهیزات تحت خدمت ارتش اسرائیل را تولید می‌کند. اما فخر صنایع نظامی رژیم اسرائیل و آنچه که بیشترین حجم تبلیغات بر آن متمرکز شده‌است سامانه‌های پدافندی تحت خدمت ارتش این است. از زمان جنگ ۳۳ روزه در سال ۲۰۰۶ و کشته شدن ده‌ها صهیونیست در حملات راکتی حزب‌الله لبنان، ارتش اسرائیل به فکر توسعه سامانه‌های پدافندی خود برای جلوگیری از وارد آمدن تلفات و خسارات شدید در نبردهای آینده افتاد. فرماندهان نظامی این رژیم معتقدند با توجه به توان بالای موشکی کشورهای عضو محور مقاومت، توسعه و به‌کارگیری گسترده دفاع ضد موشکی برای این رژیم در اولویت اول و بالاترین حساسیت ممکن قرار دارد؛ زیرا بدون حضور یک شبکه منسجم دفاع ضد موشکی، در هر گونه نبردی، روزانه صدها و شاید هزاران راکت و موشک به شهرها یا تأسیسات حساس نظامی و اقتصادی در سرزمین‌های‌اشغالی اصابت کرده و خسارات خارج از تصوری بر جا خواهد گذاشت.
سیستم پدافندی گنبد آهنین در سال ۲۰۱۱ عملیاتی شده و در درگیری‌های بعدی در نوار غزه مورد استفاده قرار گرفت. اگرچه این سیستم تا حد زیادی موفق به رهگیری راکت و خمپاره‌های شلیکی از نوار غزه می‌شود اما نحوه مقابله این سیستم با تهدیدات چندان از لحاظ اقتصادی به صرفه نیست. سامانه گنبد آهنین در هر آتشبار خود دارای ۳ تا ۴ پرتابگر ۲۰ فروندی موشک‌های «تامیر» است. موشک «تامیر» با بردی بین ۵ تا ۷۰ کیلومتر از نوع هدایت راداری فعال بوده و با انفجار مجاورتی در کنار هدف آن را نابود می‌کند. این سیستم برای نابودی هر راکت شلیک شده بایستی ۲ فروند موشک «تامیر» را به سمت هدف شلیک کند. قیمت هر موشک «تامیر» حدود ۸۰ هزار دلار است و در واقع گنبد آهنین برای نابودی هر راکت شلیک شده مقاومت که قیمتی در حد چند صد دلار دارد، ۱۶۰ هزار دلار هزینه می‌کند. البته این تنها قیمت دو موشک رهگیر این سامانه است و بایستی هزینه استقرار و عملیات سایر اجزای سامانه را نیز به آن افزود. علیرغم اینکه مقامات اسرائیلی مدعی هستند سامانه گنبد آهنین به خوبی توانسته از شهروندان این رژیم در برابر حملات از نوار غزه محافظت کند اما هزینه سنگین و غیر عقلانی استفاده از موشک‌های ۸۰ هزار دلاری «تامیر» برای انهدام اهداف چند صد دلاری موجب شده در داخل ارتش اسرائیل پیشنهادهایی برای توسعه یک سیستم پدافندی لیزری برای رهگیری و انهدام راکت‌های کوتاه برد ارائه شود. تخمین زده می‌شود که هزینه هر بار استفاده از پرتوهای لیزر برای نابودی پرتابه مهاجم حدود ۲۰۰۰ دلار باشد که بیش از ۸۰ برابر ارزانتر از شلیک دو موشک رهگیر است. اما طراحی، توسعه و عملیاتی شدن چنین سیستمی چندین سال زمان خواهد برد. سامانه سه لایه دفاع موشکی رژیم صهیونیستی مشتمل بر گنبد آهنین، فلاخن داوود و سپس لایه مختص رهگیری و انهدام بالستیک ختس (پیکان) با صدها میلیون دلار هزینه و مبلغی بالغ بر یک میلیون دلار برای هر بار شلیک تنها یک موشک، قرار نیست جایی برای خطاهای انسانی و فنی باقی بگذارد. از عمر این سامانه‌های پیشرفته بیش از دو دهه نمی‌گذرد اما هر چهار سال یکبار به‌طور متوسط بیش از ۲۰۰ میلیون دلار فقط به دست آمریکا شارژ می‌شود. در سال ۲۰۱۴ دولت باراک اوباما فقط برای هزینه‌های پژوهشی این سامانه ۲۳۵ میلیون دلار کمک کرد. «عاموس یادلین» رئیس‌پیشین اطلاعات نظامی ارتش رژیم صهیونیستی می‌گوید «سامانه‌های دفاع هوایی اسرائیل قوی هستند اما تنها قادرند لایه حفاظتی میان ۸۵ تا ۹۵ درصد ایجاد کنند اما در موارد شلیک انبوه موشک‌ها، اوضاع متفاوت می‌شود با شلیک همزمان ۲۰ موشک به اسرائیل احتمال دارد یکی از دو موشک از دید سامانه هوایی پنهان بماند». با توجه به اظهارات «یادلین» اگر ۲۰ موشک همزمان به ۲۰۰ موشک تبدیل شود باید انتظار شرایط بسیار وخیمتری داشت. در حال حاضر حزب‌الله لبنان به اذعان خود صهیونیست‌ها ۱۵۰ هزار موشک و راکت در اختیار دارد که تنها با شلیک روزانه ۲۰۰۰ موشک به سمت سرزمین های‌اشغالی، تمام مراکز حساس و حیاتی این رژیم از بین خواهد رفت و سامانه‌های موشکی و دفاعی رژیم صهیونیستی در مقابل توان حزب‌الله بسیار ناچیز قلمداد می‌شود.

تله امنیت
ضرب‌المثل معروفی است که می‌گوید کسی که خانه‌ای از شیشه دارد نباید به دیگران سنگ پرتاب کند و مصداق این ضرب‌المثل امروز رژیم صهیونیستی می‌باشد. تمامی شرارت‌های رژیم صهیونیستی در منطقه تنها و تنها با یک هدف انجام می‌شود و آن «تأمین امنیت» است. رئالیست‌ها اما در این میان به دولت‌هایی که به دنبال بیشینه سازی ضریب امنیتی خود هستند هشدار می‌دهند که در «تله امنیت» یا همان «معمای امنیت» گیر نیفتند. نظریه پردازان نئورئالیسم رابطه مستقیمی بین امنیت، قدرت و ترس برقرار می‌کنند. به گفته آنها ساختار آنارشیک نظام بین‌الملل، همه دولت‌ها را مجبور می‌کند که در محیط بین‌المللی به شکل یکسانی عمل کنند یعنی همه دولت‌ها در نظام بین‌الملل آنارشیک به دنبال بیشینه سازی قدرت و افزایش ضریب امنیتی خود هستند. از کلیدی‌ترین مفاهم نئورئالیسم نیز مفهوم معمای امنیت است که به وضعیتی‌اشاره دارد که در آن دولت الف برای تضمین بقا و افزایش قدرت و ضریب امنیتی خود دست به اقداماتی می‌زند که همین اقدامات با واکنش دولت ب مواجه شده و و این دولت برای برهم نخوردن موازنه اقداماتی را در راستای مقابله با دولت الف انجام می‌دهد و این اقدامات امنیت دولت الف را بیشتر به خطر می‌اندازد و این چرخه، ترس و ناامنی دولت الف را بیشتر تشدید می‌کند. رژیم صهیونیستی به دنبال افزایش قدرت و ضریب امنیتی خود است و همزمان این رژیم، ایران و جبهه مقاومت را بزرگ‌ترین تهدید امنیتی خود در منطقه می‌داند. به نوشته بروکینگز «منافع استراتژیک اسرائیل در منطقه خاورمیانه در سه چیز خلاصه می‌شد اول ایران، دوم ایران، سوم ایران. بسیاری نیز در اسرائیل فکر می‌کنند ایران تنها تهدید وجودی اسرائیل به‌شمار می‌رود». در همین راستا حمله به پایگاه‌های مقاومت در سوریه و عراق، ترور دانشمندان هسته‌ای ایران و خرابکاری در تأسیسات هسته‌ای نطنز همه و همه تنها با هدف افزایش ضریب امنیتی رژیم صهیونیستی انجام شده و می‌شود. اما حملات اخیر به یک کارخانه مهم نظامی و به دنبال آن حمله به نزدیکی تأسیسات هسته‌ای «دیمونا» به خوبی نشان داد که رژیم صهیونیستی خود در تله امنیت گیر افتاده‌است؛ یعنی همه اقدامات (ترور، حمله، خرابکاری) نه تنها ضریب امنیتی این رژیم را افزایش نداده بلکه حمله به امن‌ترین مراکز نظامی و هسته‌ای در عمق سرزمین های‌اشغالی به خوبی نشان داد که امنیت رژیم صهیونیستی بسیار آسیب پذیرتر از قبل شده‌است. حمله به «دیمونا» و «تومِر» نشان داد که اگر رژیم صهیونیستی با صرف هزینه زیاد توانست به تأسیسات هسته‌ای ایران صدماتی وارد کند، ایران با بازوان قدرتمندی که دارد می‌تواند با کمترین هزینه بیشترین صدمات را به این رژیم وارد کند. حملات اخیر به گفته کارشناسان هشدار بسیار مهمی بود به سران رژیم صهیونیستی که تداوم شرارت‌ها ممکن است عواقب بسیار جدی و خطرناک‌تر از این به دنبال داشته باشد. از سوی دیگر این حملات قدرت جبهه مقاومت را در تحمیل هزینه‌های بسیار غیر متعارف به رژیم صهیونیستی به رخ کشید. در صورتی که نتانیاهو قادر به درک این نکته بسیار مهم در مورد ضعف شدید این رژیم در حفاظت از زیرساخت‌های حساس نظامی و هسته‌ای خود نباشد معلوم نیست که در آینده فرصتی برای جبران‌اشتباهات فاحش امروز خود داشته باشد. اصلی‌ترین اولویت و نیاز حیاتی ساکنان سرزمین های‌اشغالی «امنیت» است و اقدامات نتانیاهو برای افزایش امنیت ساکنان این خانه شیشه‌ای بیشتر امنیت آنها را به خطر انداخته‌است. از سوی دیگر آسیب‌پذیری شدید رژیم صهیونیستی در حوزه‌های راهبردی موجب شکل‌گیری دو دستگی شدیدی در بین مقامات این رژیم شده‌است و طی روزهای اخیر نتانیاهو هدف شدیدترین انتقادات در این رابطه قرار گرفته‌است. رژیم صهیونیستی این روزها شرایط سختی را سپری می‌کند بی‌ثباتی سیاسی به دنبال برگزاری ۴ انتخابات، بحران سیاسی در تشکیل کابیه و دو دستگی شدید سیاسی، اعتراضات خیابانی علیه دولت، پیگیری پرونده‌های قضایی فساد نتانیاهو و اطرافیانش و دست آخر حملات اخیر به مراکز حساس نظامی و هسته‌ای در عمق سرزمین های‌اشغالی به وضوح نشان می‌دهد که به گفته سید مقاومت «اسرائیل سست‌تر از خانه عنکبوت است».