واشینگتن بهخوبی میدانست که برگزاری دو مراسم تحلیف در یک روز، معمای مرگ دموکراسی و دولت ــ ملتسازی آمریکایی در افغانستان است.
از زمان حضور آمریکا در افغانستان همواره شاهد این مسئله بودهایم که آمریکاییها اصلیترین دلیل حضور خود در افغانستان را برقراری دموکراسی منطبق با اصول لیبرالدموکراسی غربی و بنیان نهادن متدهای دولت ــ ملتسازی آمریکایی در این کشور آسیایی اعلام کردهاند، به همین دلیل است که واشینگتن در دو دهه اخیر هزینههای گزافی پرداخته تا بتواند انتخابات مد نظر خود را که اصلیترین نماد دموکراسی آمریکایی میداند، با همه فرازونشیبهایش در افغانستان برگزار کند اما انتخابات چهارمین دوره ریاستجمهوری افغانستان و حواشی آن مانند ادعای تقلب بزرگ و برگزاری دو مراسم تحلیف در یک روز، مانند تیری بر پیکره دموکراسی آمریکایی فرود آمد.
واشینگتن بهخوبی میدانست که برگزاری دو مراسم تحلیف در یک روز، معمای مرگ دموکراسی و دولت ــ ملتسازی آمریکایی در افغانستان است و این یعنی علاوه بر تمام امتیازاتی که آمریکا حدود دو هفته پیش به طالبان داد تا بتواند اندک حیاتی داشته باشد، با برگزاری دو مراسم تحلیف در افغانستان رو به مرگ میرود.
آمریکا تا آخرین دقایق نیز پا پس نکشید و حاضر شد برای حفظ آبروی خود و دموکراسی تقلبیاش در افغانستان هر تصمیمی بگیرد حتی اگر آن تصمیم مانند همه دورههای گذشته برگزاری انتخابات ریاستجمهوری در مقابل آرای مردم افغانستان باشد.
تلاشهای آمریکا شاید رو به توفیق او هم داشت پیش میرفت و غنی و عبدلله حاضر شدند مراسم تحلیفشان را چند ساعتی به تأخیر بیندازند اما در نهایت آنچه آمریکا در نظر داشت، حادث نشد و دو مراسم تحلیف همزمان در کابل برگزار شد و اکنون هم غنی و هم عبدلله خود را رئیسجمهوری قانونی کشورشان میدانند.
فارغ از آنچه در روزهای آینده رخ خواهد داد، اتفاق بیسابقه روز دوشنبه در افغانستان را باید میخ نهایی بر تابوت دموکراسی وارداتی آمریکایی و دولت ــ ملتسازی واشینگتن در افغانستان و مرگ تمام آرزوهایش دانست. اکنون پس از حضور همهجانبه ۲۰ ساله در افغانستان نتیجه آن همه هزینه و کشتار چیزی نیست جز حضور دو پادشاه در یک اقلیم که در نوع خود بینظیر است.
-سیدحسام رضوی