«قسیم اخگر» پژوهشگر و فعال حوزه رسانه بعد از تحمل یک دوره بیماری درکابل جان باخت

به گزارش پیام آفتاب، «شاه حسین مرتضوی» سردبیر روزنامه هشت صبح دربارهٔ این ضایعه تاسف بار نوشت: استاد اخگر از پیشگامان مبارزه عدالتخواهی در کشور بود و زمان حاکمیت کمونیستی در افغانستان از پیشگان مبارزه و جریانهای سیاسی بود. در راستای مبارزه برای آزادی افغانستان در برابر حضور شوروی و اشغال افغانستان، جزئی از پیشگامان آزادی کشور بود. استاد اخگر جزئی از روشنفکران افغانستان بود که در سخت‌ترین شرایط آزادی، دموکراسی، حقوق بشر و عدالتخواهی صدای خود را بلند کرده‌اند. او در قالب شعر و نثر دیدگاههای خود را بیان کرده است. بعد از سقوط طالبان، از فعالان مدنی بود و همواره برای آزادی، عدالت اجتماعی، صدایش رسا بود. گفتمانهایی با دانشجویان در داخل افغانستان داشت. جزئی از فعالان حقوق بشر بود. استاد اخگر نوشته‌های زیادی داشت که عمدتاً در دوران مهاجرت در ایران و پاکستان چاپ شده و مجموعه مصاحبه‌ها و نوشته‌های پراکنده دارد که امیدواریم دوستانش بتوانند آنها را گردآوری و چاپ کنند.
به گفته او، پس از آن که امیدش به درمان کاهش یافت، به خانه‌اش در کابل بازگشت و بیشتر اوقات در زمان بیماری‌اش توانایی حرف زدن هم نداشت.
قسیم اخگر بیشتر به دلیل فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی خود در سال‌های جنگ با ارتش شوروی سابق شناخته می‌شد.
او در آن زمان از مخالفان دولت وقت افغانستان بود و به ایران و پاکستان مهاجرت کرد.
او با تحصیل کردگان افغانستان ارتباط داشت و در نشریه‌های مخالف دولت وقت افغانستان مقاله می‌نوشت. همزمان از او چند کتاب هم در زمان مهاجرتش منتشر شد.

آثار قسیم اخگر

قسیم اخگر قبل از افتادن در بستر مریضی در مصاحبه با سایت خاوران گفته بود، نوشته‌ها و پژوهش‌های او یک‌بار توسط مأموران امنیتی حزب دموکراتیک خلق افغانستان از بین برده شده و بار سوم در سالهای جنگ‌های میان‌گروهی مجاهدین، همه نوشته‌ها، مقالات و پژوهش‌های چاپ نشده‌اش از بین رفتند. از او چند رساله چاپ شده است:
- مقدمه‌ای بر تحولات سیاسی دوسدهٔ اخیر افغانستان؛ تندیس خشم، زندگینامه عبدالخالق هزاره (با نام مستعار 'آمو')؛ ستاره‌های بی‌دنباله، تاریخچه جنبش روشنفکری افغانستان؛ روش تحلیل سیاسی؛ موقعیت زن درنگرش توحیدی؛ رساله‌ای در مورد متدولوژی شناخت قرآن؛ مبانی ادیان و حقوق بشر.
با فروپاشی رژیم طالبان در افغانستان، قسیم اخگر به افغانستان بازگشت و فعالیت‌های خود را در کابل آغاز کرد.
او به عنوان تحلیلگر در رسانه‌ها مطلب می‌نوشت و مصاحبه می‌کرد؛ در عین حال با نهادهای مدنی هم ارتباط نزدیکی داشت و در همایش آنها سخنرانی می‌کرد.
قسیم اخگر مدتی کارمند کمیسیون مستقل حقوق بشر هم بود. در سال‌هایی که مدیر مسئول هشت صبح بود، مطالب حقوق بشری این روزنامه را افزایش داد و توجه ویژه‌ای به این موضوع داشت.
آقای اخگر از منتقدان حکومت حامد کرزی شمرده می‌شد. او هم در رسانه‌ها مطالب انتقادی منتشر می‌کرد و هم گاهی در راهپیمایی‌های خیابانی شرکت می‌کرد.
در زمانی که او در بستر بیماری در خانه‌اش بود، شماری از شخصت‌های برجسته سیاسی و فرهنگی به عیادتش رفتند و بسیاری از رسانه‌ها وضعیت سلامت او را به مخاطبان خود گزارش می‌کردند.
این پژوهشگر همواره در فقر زیست و به هیچ گروه سیاسی نپیوست.
شاه حسین مرتضوی گفت که شماری از دوستان و شخصیت‌های فرهنگی در کابل در خانه آقای اخگر جمع می‌شوند و قرار است که پیکر او در کابل به خاک سپرده شود.
خبر درگذشت قسیم اخگر در رسانه‎های افغانستان بازتاب گسترده‌ای داشته است. هنوز چند ساعت از درگذشت او نگذشته که شبکه‌های اجتماعی توسط کاربران افغان پر از مطالب مرتبط با اخگر شده است.
انتهای پیام/.

 

جستجوی پيشرفته

خبرنامه

RSS

پیوندها

ارتباط با ما

دربارۀ ما

تلکس

نسخه موبايل