خبرگزاری رویترز دیروز یکشنبه ۳۰/۸/۸۹ مطلبی را منتشر کرد که صرف نظر از ویژگی خبری، حاوی نکتهای است که ذهن انسانهای پرسشگر را به تفکر وا می دارد.
رویترز نتایج یک نظرسنجی را منتشر کرده که بر اساس این نتایج مردم افغانستان معتقدند دلیلی برای ادامه جنگ در کشورشان وجود ندارد.
اما نکتهای که در خبر رویترز ذهن را مشغول خود میکند این مطلب است که نوشته شده «با گذشت ۱۰ سال از جنگ در افغانستان مردم دو ولایت کلیدی در جنوب این کشور هنوز نمیدانند که واقعه ۱۱ سپتامبر چه بوده و علاوه بر آن ساکنان شهرهای این ولایتها حتی از این نکته نیز بیخبر بودند که جنگ در کشور آنها وارد دهمین سال خود شده است.»
به نوشته رویترز، تعداد بسیار اندکی از ساکنان ولایتهای هلمند و قندهار دلیل حمله نیروهای خارجی به افغاستان و جنگ آمریکا و ناتو در افغانستان را میدانند.
بر اساس گزارشی که توسط شورای بین المللی توسعه و امنیت ( ICOS ) منتشر شده، ۹۲ درصد از مردم هلمند نمیدانند آمریکا برای چه به کشور افغانستان حمله کرده است.
به راستی جنگیدن در کشوری که مردم آن دلیلش را نمیدانند چه تعبیری میتواند داشته باشد؟ این در حالی است که از مدتها قبل آمریکا پروژه «فتح مغزها» را در افغانستان آغاز کرده و معتقد است که اگر بتواند در مغز مردم افغانستان نفوذ کند میتواند بر طالبان پیروز شود.
مردم افغانستان در حالی از واقعه ۱۱ سپتامبر بیخبرند که آمریکا به خاطر آن آتش جنگ را در خاورمیانه برافروخت و به خاطر این جنگها علاوه بر تلفات انسانی بیش از یک تریلیون دالر هزینه کرد.
مقامات ناتو درباره این بی اطلاعی می گویند: آگاه نبودن مرم افغانستان از دلیل حمله ما به این کشور تاثیر زیادی در عدم موفقیت ما دارد.
در پاسخ به پرسشهای مطرح شده یکی از مقامهای ارشد سابق ناتو با تاکید بر اینکه غرب باید شانس تصمیمگیری درباره تحولات افغانستان را به خود افغانها بدهد این تصور را که میتوان دموکراسی غربی را به افغانستان تحمیل کرد بزرگترین خطای ناتو دانست.
جنرال «کلاوس نیومن» رئیس سابق کمیسیون نظامی ناتو که در حال حاضر به عنوان مشاور در زمینههای سیاسی امنیتی و نظامی در آلمان و سازمان ملل فعالیت میکند در گفتوگو با روزنامه سوئیسی «تاگس انسایگر» درباره عملیات نظامی سازمان پیمان آتلانتیک شمالی در افغانستان اظهار داشت: به نظر من افغانستان در درجه اول یک مشکل نظامی نیست. آن یک مسئله سیاسی است.
وی همچنین درباره خطاهای ناتو در افغانستان اظهار داشت: افغانستان یک جامعه قبیله ای است و اولین اشتباه ما این بود که بر این باور بودیم از راه خشونت میتوانیم یک دموکراسی غربی را بر این کشور تحمیل کنیم و دوم اینکه ما میخواستیم در یک کشور با قبایل مختلف که همیشه از سوی حاشیهها و حومههای شهرها کنترل میشده یک حکومت مرکزی ایجاد کنیم. چنین وضعیتی در تاریخ افغانستان هرگز وجود نداشته است.
این جنرال غربی افزود: نتیجه کار در سایه چنین خطاهایی نارضایتی افغانها است و اگر ما نتوانیم قلب و فکر افغانها را به دست آوریم به سختی خواهیم توانست علیه حرکتهای شورشی در این کشور موفقیتی به دست آوریم.