استاد سیاف

استاد عبدالرسول سیاف که بعدها واژۀ عبدالرب به نامش اضافه شد، فرزند فقیر محمد، از تبار پشتون‌های غلجایی در سال ۱۳۲۳ خورشيدی (۱۹۹۴ م) در ولسوالی پغمان از توابع ولایت کابل چشم به جهان گشود. شش سال داشت که پدرش را از دست داد. در سن هفت سالگی وارد مدرسه ابتدایی پغمان شد و در سال ۱۳۳۵ خورشيدی، تحصیلات ابتدایی را به پایان برد. در سال ۱۳۳۶، برای ادامه تحصيل به شهر کابل آمد و وارد مدرسه ابن‏سینا بلخی شد و دو سال را در این مدرسه درس آموخت.
سیاف، در سال ۱۳۳۹ خورشيدی (۱۹۶۰ م) برای تحصیل علوم دينی در مدرسه دینی ابوحنیفه پذيرفته شد و دروس متوسطه را در این مدرسه به پایان رساند. سپس وارد دانشکدۀ شرعيات دانشگاه کابل شد و در سال ۱۳۴۶ خورشيدی (۱۹۶۷ م) با درجه ممتاز از این دانشگاه فارغ التحصیل گرديد. بعد از ختم دوره سربازی، در سال ۱۳۴۸ خورشيدی (۱۹۶۹ م) به عنوان استاد و عضو کادر علمی دانشکدۀ شرعیات برگزیده شد و مدت دو سال در آنجا به تدریس پرداخت. در سال ۱۳۵۰ خورشيدی (۱۹۷۱ م)، برای تحصیلات عالی‏ عازم مصر شد و در دانشــگاه معروف اسلامی «الازهر» به تحصيل پرداخت.
سیاف، پس از دريافت مدرک فوق ليسانس در رشته علم حدیث، از دانشگاه مذهبی الازهر، به افغانستان بازگشت و به‌عنوان استاد در دانشکده شرعیات دانشگاه کابل مشغول به تدریس شد. در همین زمان بود که او فعالیت‏های سیاسی‏اش را با «نهضت جوانان مسلمان» همسو کرد و سخنرانی‏‏‏های تندی علیه نفوذ کمونیسم و فعالیت‏های دانشجویان کمونیست که از تشکیلات و سازماندهی‏های به طور نسبی منسجم‏ برخوردار بودند، ایراد می‏کرد و با دفاع از اسلام نارضایتی‏خود را از رژیم سلطنتی ابراز می‏داشت.
استاد سیاف، در سال ۱۳۵۳ خورشيدی (۱۹۸۴ م) بورس تحصیلی آمریکا را تحت برنامه «لیگل ترینینگ (Legal Training) » دریافت کرد. با این هدف عازم ایالات متحده بود که پيش از پرواز در فرودگاه کابل به جرم سخنرانی‏های تند و راه‏اندازی شورش‏های ضد حکومتی و تشویق مردم به خشونت بازداشت و محکوم به شش سال زندان شد.
زمانی که در سال ١٣۵٧ خورشيدی کودتای هفت ثور به وقوع پيوست، استاد سياف هنوز در زندان به سر می‏برد. اما در سال ۱۳۵۸ خورشيدی (۱۹۷۹م)، ظاهراً به علت پیوند‏های خویشاوندی با حفیظ الله امین، از زندان آزاد شد. البته، هواداران وی اين حادثه را يک معجزه الهی می‏پندارند. او پس از رهايی از زندان پلچرخی در سال ۱۳۵۸، به پاکستان رفت و به ساير رهبران جهادی افغانستان در پيشاور پيوست و مدتی را هم در تنظیم جمعیت فعالیت کرد.
مجاهدین مستقر در پاکستان با حمایت حامیان، پاکستانی، عربی و غربی شان جهت ایجاد هماهنگی برای مبارزه با ارتش سرخ شوروی که افغانستان را اشغال نموده بود، در بهار سال 1359 خورشيدی، اقدام به ایجاد انسجام میان احزاب جهادی نمودند و احزاب جمعیت اسلامی، جبهۀ ملی نجات، محاذ ملی اسلامی، حرکت انقلاب اسلامی و حزب اسلامی مولوی خالص ایتلافی بنام « اتحاد اسلامی برای آزادی افغانستان» به ریاست استاد سیاف تأسیس کردند. چندی بعد این ایتلاف فروپاشید و در نتیجه حزب جدیدی بنام « اتحاد اسلامی برای آزادی افغانستان» به رهبری استاد سیاف ظهور کرد. این حزب در سال 1384 در وزارت دادگستری(عدلیه) بنام «تنظیم دعوت اسلامی افغانستان» ثبت شد.
ایتلافی دیگری بنام «اتحاد اسلامی مجاهدین افغانستان» مشهور به اتحاد هفتگانه در تاریخ 29/12/1360 تأسیس شد که استاد سیاف برای دو سال به حیث رییس این ایتلاف برگزیده شد.
 استاد سیاف در سال ۱۳۶6 خورشيدی سخنگوی دوره‌ای اتحاد هفتگانه را به عهده داشت و در همان سال، به دریافت جایزه علمی مذهبی ملک فیصل از سوی دولت عربستان نایل آمد.
پس از تشکیل دولت موقت مجاهدین، وی از حوت (اسفند) ۱۳۶۶ تا نهم حمل(فروردین) ۱۳۶۷ معاونت ریاست دولت موقت را عهده‏دار بود. سیاف، در تمام اين مدت، از حمایت خاص کشورهای عربی به ویژه عربستان سعودی برخوردار بود.
در سال ۱۳٧۱ خورشيدی (۱۹۹۲م)، پس از فروپاشی حکومت دکتر نجيب‏الله که دولت مجاهدين با رياست صبغت‏الله مجددی تشکیل شد، سياف، همراه با دیگر رهبران و مجاهدين تنظیم‏ها و احزاب جهادی افغان وارد کابل شده به پغمان رفت و در آنجا مقر فرماندهی خود را بر پا داشت. وقتی استاد برهان‏الدین ربانی به قدرت رسید، همکاری با او را آغاز کرد و مهم‏ترین حامی دولت مجاهدین شد. چنان که در جریان تشکیل شورای «حل و عقد» علی‏رغم تحریم این شورا از طرف برخی گروه‏ها و تنظیم‏های جهادی سابق، استاد سیاف، در آن شرکت کرد و زمينۀ تداوم دولت استاد ربانی را فراهم ساخت.
نیروهای استاد سیاف در سال‏های ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۴ در درگیری‏های تنظیمی که رنگ قومی و مذهبی گرفت در شهر کابل نقش اساسی داشتند و نبردهای حزب تحت فرمان او با حزب وحدت اسلامی به رهبری استاد عبدالعلی مزاری در غرب کابل منجر به ویرانی این بخش از شهر و کشته، مجروح و آوارگی هزاران تن از ساکنان بی گناه این شهر شد.
با تصرف کابل به دست طالبان و سقوط دولت استاد ربانی، در تاریخ 5/6/1375 استاد سیاف به شمال کشور رفت و در صف مخالفان طالبان قرار گرفت. او به عنوان عضو شورای رهبری ائتلاف شمال در مناطقی چون چاریکار، گلبهار و تخار به سازماندهی نیروهای خود مشغول شد.
عبدالرب رسول سیاف، پس از حکومت موقت و انتقالی در افغانستان، برخلاف تمایل حامیان خود در تنظیم‏های جهادی از حامد کرزی، حمایت کرد. حتی با وجود درخواست‏های مکرر، او حاضر نشد که به جبهه ملی که مهم‏ترین اپوزیسیون دولت در آن زمان به شمار می‏رفت، بپیوندد. در دومین دورۀ انتخابات ریاست جمهوری نیز از حامد کرزی حمایت کرد.
سیاف قبل از کودتای ١٣۵٧ که در آن حزب دموکراتیک خلق به قدرت رسید، در دانشکده شرعیات دانشگاه کابل تدریس می‌کرد. درحال حاضر نیز یاد داشت‌ها و مقاله‌های آقای سیاف در دانشگاه کابل آموزش داده می‌شود.
در سالهای جهاد در پيشاور پاکستان دانشگاهی را به‌نام «دعوت الجهاد» تاسیس کرد که اکثراً افغان‌های مهاجر در آن آموزش می‌دیدند و استادان عرب، پاکستانی و افغان از جمله خود سیاف از استادان این دانشگاه بودند. در حال حاضر نيز یک دانشگاه خصوصی به‌نام «دعوت» در کابل ایجاد کرده است.
استاد سیاف از جمله کادرهای پیشتاز جنبش اسلامی سنی، متأثر از اخوان المسلمین مصر در افغانستان است. او با زبان‏های اردو و عربی آشناست و تا کنون دو کتاب از وی به چاپ رسیده است، به نام های «د عبرت درس» به زبان پشتو و «هشدار» به زبان فارسی.

 

جستجوی پيشرفته

خبرنامه

RSS

پیوندها

ارتباط با ما

دربارۀ ما

تلکس

نسخه موبايل