افغانستان از سال ۱۳۰۲ تا کنون ۹ قانون اساسی را به خود دیدهاست اما با این حال دچار طولانیترین بحران در منطقه هم هست. سؤال اساسی این است که با وجود قانون چه مسئلهای باعث بحران و عقبماندگی افغانستان شدهاست.
کشور افغانستان از اوایل قرن ۱۴ هجری شمسی یعنی از سال ۱۳۰۲ ش، دارای قانون اساسی بوده و اولین قانون اساسی افغانستان در تاریخ ۲۰ حمل/ فروردین ۱۳۰۲ تحت عنوان «نظامنامه اساسی دولت علیه افغانستان» در شهر جلالآباد تدوین گردید.
پس از سقوط شاه امانالله نیز افراد و جریانهای که در افغانستان قدرت را به دست گرفتهاند اقدام به تشکیل لوی جرگه و تدوین قانون اساسی کردهاند.
افغانستان از سال ۱۳۰۲ تا کنون ۹ قانون اساسی را به خود دیدهاست اما با این حال دچار طولانیترین بحران در منطقه هم هست. سؤال اساسی این است که با وجود قانون چه مسئلهای باعث بحران و عقبماندگی افغانستان شدهاست.
پاسخ بسیار روشن است مشکل افغانستان نبود یا نداشتن قانون نبوه است بلکه مشکل اساسی افغانستان در عدم پایبندی مردم و حکومت به قانون است چنانکه اکنون نیز ما یکی از بهترین و مترقی قوانین اساسی در منطقه را داریم امام علیرغم آن حاکمیت قانون با چالش مواجه است و از طرف حکومتها زیرپا گردیده و نا دیده گرفته شدهاست.
یکی از قوانین اساسی افغانستان در ۸ جوزا/خرداد ۱۳۶۹ توسط محمد نجیب الله رئیس جمهور وقت افغانستان توشیح گردید. این قانون دارای ۱۳ فصل و ۱۴۹ ماده بود. اما عمر آن بسیار کوتاهتر از حد تصور بود و با سقوط حکومت نجیب الله در ماه ثور/اردیبهشت ۱۳۷۱ و به قدرت رسیدن مجاهدین به پایان رسید.
برای مشاهده متن قانون اساسی مصوب سال ۱۳۶۹ روی لینک زیر کلیک کنید: