بنابه اظهار تحلیل‌گران مطبوعات، طرح کنونی آمریکا در زمینه مشارکت بازیگران منطقه‌ای در افغانستان، می‌تواند در اثر چانه‌زنی ایران، روسیه، هند و چین در خصوص موضوعات مورد علاقه مشترک آنها، تغییر یافته و هند لازم است که بجای اتکای آشکار به آمریکا با کشورهای فوق در چهارچوب یک دیپلماسی فعال که منجر به ابتکار مشترک برای حل مشکلات افغانستان شود، حضور فعال داشته باشد
نوشته: خانم «مدها بیشت» / منبع: نشریه هندی «کاورت»
بنابه اظهار تحلیل‌گران مطبوعات، طرح کنونی آمریکا در زمینه مشارکت بازیگران منطقه‌ای در افغانستان، می‌تواند در اثر چانه‌زنی ایران، روسیه، هند و چین در خصوص موضوعات مورد علاقه مشترک آنها، تغییر یافته و هند لازم است که بجای اتکای آشکار به آمریکا با کشورهای فوق در چهارچوب یک دیپلماسی فعال که منجر به ابتکار مشترک برای حل مشکلات افغانستان شود، حضور فعال داشته باشد.
بنابراین لازم است هند بجای اتکای آشکار به پیشنهادهای آمریکا در زمینه افغانستان، با جدیت تمام با بازیگران منطقه‌ای (ایران، روسیه و چین) از طریق یک دیپلماسی فعال و ابتکار مشترک که منجر به تضمین ثبات و امنیت همه کشورهای ذیربط شود، مشارکت کند.
به نظر می‌رسد که این امر با توجه به تحولات جاری در افغانستان برای هند خصوصاً در زمینه منافع امنیتی و اقتصادی تأثیرگذار باشد؛ در حالیکه پیشنهاد آمریکا در زمینه انهدام سازمانهای تروریستی در مرز بین پاکستان و افغانستان می‌تواند زمینه را برای هجوم عناصر ستیزه‌جو به داخل کشمیر فراهم سازد و از نظر اقتصادی نیز دسترسی هند به آسیای میانه در صورت ادامه بی‌ثباتی در افغانستان، تحت تاثیر قرار گیرد.
هند تاکنون نقش سازنده‌ای را در افغانستان ایفا کرده و بیش از یک میلیارد دلار در بخشهای حیاتی این کشور از قبیل آموزش و پرورش، تسهیلات زیربنایی و بهداشت هزینه کرده است. این طرحهای عمرانی هند در افغانستان مورد توجه آمریکا قرار گرفته و موضوعی است که نگرانی سنتی پاکستان را نسبت به حضور هند در افغانستان برانگیخته است. شاهد این قضیه سخنان خانم لیزا کورتیس (Lisa Curtis)، مشاور پیشین وزارت خارجه آمریکا در نشست کمیته فرعی امنیت ملی و امورخارجه مجلس نمایندگان آمریکا در اول آوریل ۲۰۰۹ است. وی گفت: «به نظر من به نفع هند است که پاکستان را از اقدامات خود در افغانستان مطلع سازد و آمریکا بایستی نقشی را در تحقق این امر ایفا کند.»
ریچارد هولبروک (نماینده آمریکا در افغانستان و پاکستان)، طی سخنانی در یک کنفرانس مطبوعاتی در ۸ آوریل ۲۰۰۹ در دهلی‌نو، گفت که هند، پاکستان و آمریکا با مشکل مشترکی مواجه هستند و همکاری کامل هند در حل موضوعاتی چون افغانستان، اجتناب‌ناپذیر است. اظهارات ضد و نقیض فوق توسط دو مقام آمریکایی (کورتیس و هولبروک = ابراز شک و تردید از سویی و خواستار همکاری از سوی دیگر) نقش مؤثری را که هند می‌تواند در افغانستان ایفا کند، زیر سؤال برده است.
بنابراین، عکس‌العمل دیپلماتیک هند در اداره موضوع افغانستان بایستی اکنون مشخص شود. هرچند که پیشنهاد منطقه‌ای اوباما امیدوارکننده به نظر می‌رسد، اما در جریان طراحی راه‌حلهای قابل اجرا با مشکل مواجه می‌شود، بنابراین لازم است که هند سیاستی را در جهت تضمین برقراری ثبات در افغانستان و در عین حال، مستقل از نگرانیهای پاکستان از مداخله هند در افغانستان، اتخاذ کند. دلیل طرح این استدلال به ماهیت برخورد آمریکا با بازیگران منطقه‌ای برمی‌گردد که می‌تواند منجر به بروز یک روش چانه‌زنی (تأکید بر ضرورت برخورد رقابتی بین بازیگران مهم در منطقه) و نهایتاً تأخیر در انجام عکس‌العملهای مؤثر در رابطه با موضوع افغانستان شود. در این رابطه بررسی نقش کشورهای منطقه در زمینه افغانستان نیز حائز اهمیت است.
ادامه دارد ...