پیام آفتاب: ناتو و آمریکا که طراح سیاست‌های جنگی در افغانستان هستند باید دریابند که مردم افغانستان شکست انگلیس و شوروی را در کارنامه خود ثبت دارند و در صورتی که کاسه صبر آنان لبریز شود، پیشرفته‌ترین سلاح‌ها نیز نمی‌توانند مانع پیروزی افغان‌ها شوند.

شکست مفتضحانه ارتش سرخ شوروی در افغانستان که با کودتای سال ۱۳۵۸ وارد کشور شد، می‌تواند درس عبرتی برای ناتو و آمریکا باشد.
۳۱ سال پیش در حالی که ملت مجاهد و مسلمان افغانستان به پیروی از مکتب حیات‌بخش قرآن زمزمه‌های رهایی از بند استبداد را سر داده بودند، در ششم جدی ماه با کودتای نظامی روبرو شدند که در نتیجه آن سراسر افغانستان به اشغال چکمه پوشان ارتش سرخ شوروی درآمد.
سردمداران کاخ کرملین با بینش مادی و با تکیه بر ارتش خود قدرت خاموش مسلمانان افغان را نادیده گرفتند و برای خاموش کردن نخستین فریادهای رهایی‌بخش دست به این حرکت نسنجیده زدند.
تاریخ نشان داده است که هیچ‌گاه اشغال نظامی یک کشور توسط نیروهای خارجی موفق نبوده و مهمتر این که مسلمانان هرگز تن به چنین ذلتی نداده و با مقاومت در برابر تجاوز بیگانگان ایستاده‌اند.
با این وجود سیاستمداران روس با گمان ضعف و ناتوانی مردم افغانستان وارد این کارزار شدند و امید داشتند که با اولین یورش، افغان‌ها تسلیم شده و افغانستان را خواهند بلعید.
افغان‌ها با ابتدایی‌ترین سلاح‌ها در برابر ارتش تا به دندان مسلح شوروی ایستادند و بزرگترین ضربات را بر پیکر غول آسای ارتش اشغالگر روس وارد کردند.
ارتش سرخ پس از اشغال افغانستان با مقاومت سرسختانه مجاهدان افغان روبرو شد و دریافت که در باتلاقی خونین فرو رفته که راه نجاتی از آن نیست.
مجاهدان افغان در راه استقلال و آزادی افغانستان جانفشانی‌های بسیاری کردند و بر اساس برخی اطلاعات، حدود دو میلیون کشته و پنج میلیون مهاجر ثمره تجاوز ارتش سرخ شوروی به افغانستان بود.
سرانجام روس‌ها دریافتند که مقاومت افغان‌ها پایان ناپذیر است و به ناچار خروج مفتضحانه خود را از این کشور آغاز کردند و آخرین سرباز آنان در حمل ۱۳۶۷ از افغانستان خارج شد.
در این جنگ ۱۴هزار نظامی شوروی کشته و ۵۰ هزار تن از آنان زخمی شدند.
علاوه بر آن ۱۰۳هواپیما، ۳۱۷ هلیکوپتر، ۱۴۷ تانک، بیش از هزار نفربر و موتر زرهی ارتش شوروی در افغانستان منهدم شد.
این تلفات در برابر شکستن ابهت این ابرقدرت شرق ناچیز بودند، ابهتی که فقط با تکیه بر سلاح ایمان شکسته شد.
مقامات فعلی روسیه از جنگ افغانستان به تلخی یاد می‌کنند و معتقدند که غرب در حال تکرار اشتباهات آنان در این کشور است.
شرایط فعلی افغانستان اگرچه با آن زمان تفاوت‌هایی دارد اما چندان بی شباهت هم نیست.
نیروهای خارجی اگرچه با مصوبه شورای امنیت سازمان ملل به منظور جنگ با تروریسم وارد این کشور شده‌اند، اما اکنون پس از گذشت ده سال چرا هیچ پیشرفتی در این جنگ بدست نیامده است.
واضح است که مبارزه با تروریسم بهانه‌ای برای این جنگ است و هدف اصلی استقرار نیروهای ناتو و آمریکایی در افغانستان بود.
ده سال است که مردم افغانستان توسط هر دو جناح یعنی افراط گرایان و نیروهای خارجی قربانی می‌شوند.
کشتار بی‌رحمانه افغان‌ها در ولایت‌های «هرات»، «فراه»، «جلال‌آباد»، «لغمان»، «قندهار» و «هلمند» بر اثر بمباران نیروهای خارجی بخشی از عملکرد مبهم این نیروها در افغانستان است.
همان‌طور که در تظاهرات اعتراضی افغان‌ها علیه نیروهای خارجی شنیده می‌شود، صبر و حوصله این مردم حد و اندازه‌ای دارد و در صورت تداوم این وضعیت، به گفته خود آنان «قیام» سراسری علیه نیروهای خارجی به راه خواهد افتاد.
ناتو و آمریکا که طراح سیاست‌های جنگی در افغانستان هستند باید دریابند که مردم افغانستان شکست انگلیس و شوروی را در کارنامه خود ثبت دارند و در صورتی که کاسه صبر آنان لبریز شود، پیشرفته‌ترین سلاح‌ها نیز نمی‌توانند مانع پیروزی افغان‌ها شوند.